เป็นหมอต้องกินง่ายนอนง่าย ถ้ารอกินหรือรอนอนให้ตรงเวลาในช่วงที่งานยุ่งๆ จะไม่ได้กินหรือไม่ได้นอนเลย มือหนาหยิบเสื้อสูทของเขาที่ถอดวางไว้มาห่มให้เธอ มองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเธอ มันเป็นความรักอย่างที่ชานป๋อหลินเคยบอกเขานั่นแหละ เขามองหน้าเธอแค่นี้แล้วยังยิ้มได้ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ เพียงแค่นี้ มือหนาเอื้อมไปจับมือของเธอเอาไว้ ดวงตาของเขาหรี่ปรือ เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมๆ กับเธอ
ในห้วงของความฝัน
ชานป๋อเสียนฝันย้อนไปถึงวันแรกที่เขาได้ยินมาดามเผิงพูดถึงแพทย์คนหนึ่งที่ท่านไปตรวจรักษาอาการด้วย มาดามเผิงเอ่ยชื่นชมหญิงสาวที่เป็นแพทย์เฉพาะทางสาขาเดียวกับเขาอย่างชื่นชมจนเขาให้คนหารูปเธอมาให้ดู
“เหวินเล่อ ค้นหารูปแพทย์เจ้าของไข้ของแม่ฉันมาให้หน่อย ท่านพูดถึงเยอะมาก ฉันอยากรู้ว่าเธอพยายามตีสนิทกับมาดามเผิงเกินไปหรือเปล่า อย่าไปบอกมาดามเผิงล่ะ” เขาจำได้ว่าบอกลูกน้องไปอย่างนั้น เพี
