สามเดือนผ่านไป...
ตอนนี้ผมมารับลิลินที่บ้านของเธอครับ งานแต่งที่ตอนแรกถูกกำหนดไว้เมื่อสามเดือนที่แล้วถูกเลื่อนออกมาหลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้นขึ้น แต่อีกแค่สองเดือนก็คงถึงกำหนดงานแต่งของผมกับลิลินอีกครั้ง
ผมเดินเข้ามาในบ้านของลิลินที่ตอนนี้มันเงียบเพราะอาจักรกับอาอารีย์เดินทางทำบุญรอบโลกเพื่อปัดเป่าสิ่งร้ายๆออกจากครอบครัวของท่าน
“สวัสดีค่ะ พี่ติณ” ร่างบางที่ลงมาจากบันไดพอดีกับที่ผมเดินเข้ามาถึงในบ้านพอดีทำให้เราสบตากันก่อนที่เธอจะยกมือไหว้ผม ซึ่งผ่านมาหลายเดือนแต่ผมก็ยังไม่ชินกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรับไหว้
“สวัสดีครับ” มันยากมากนะกับการที่ต้องทำเหมือนคนรู้จักกันทั่วไปกับคนที่ตัวเองรัก มันเจ็บมากที่ต้องเก็บความรู้สึกที่มีทั้งหมดโดยพูดออกไปไม่ได้ มันทรมารมากนะที่ต้องทนเห็นคนที่รักทำตัวเหมือนเราเป็นแค่พี่เขย เหมือนคนที่ไม่เคยรักกัน มันเจ็บจนจะตายอยู่แล้ว
“ลินน่าจะแต่งต
