ติณณภพ
“คุณติณ อย่าค่ะ” เสียงแพรวาร้องห้ามเมื่อผมดันเธอให้นอนราบไปกับโซฟาก่อนจะไซ้คอเธอ
ตอนนี้ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น ใครจะยอมรับได้วะที่เมียเดินมาบอกเลิก แต่จะให้บอกออกไปเด็ดขาดว่าผมจะไม่เลิกและไม่แต่งงานกับลิลินผมก็ทำไม่ได้นั่นก็เมียเหมือนกัน ถึงเรื่องมันจะผ่านไปนานแต่อย่าลืมว่าที่เปลี่ยนไปเพราะคิดว่าเธอตาย เพราะถ้าไม่เกิดเรื่องก่อนตอนนี้ก็คงแต่งงานกันไปแล้วด้วยซ้ำ
ใครจะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ช่างเถอะ แต่เป็นคุณคุณจะทำยังไงที่ตัวเองมีเมียใหม่เพราะคิดว่าเมียเก่าตาย แต่อยู่ๆเมียกลับมา และดันมาเป็นพี่น้องกับเมียใหม่ที่เป็นฝาแฝดกันอีก ผมไม่เคยลืมลิลินตั้งแต่แรก แต่วันหนึ่งที่ผมเจอแพรวาเธอทำให้ผมอยากมีความรักอีกครั้ง ผมก็แค่เลือกเก็บลิลินไว้ในใจและความทรงจำเพื่อเริ่มต้อนกับแพรวา แต่สุดท้ายมันกลับไม่เป็นแค่นั้น
“คุณติณ ถ้าคุณไม่หยุดฉันจะเกลียดคุณไปตลอดเลย” เสียงแพรวาดังขึ้นทำให้ผมผละออกไปมองหน้
