ของบุษบาราตรี จะทำให้หล่อนได้เงินค่าแรงมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
จำปาเริ่มรู้สึกถึงความไม่เป็นธรรมที่ได้รับ หล่อนเริ่มมองหาช่องทางอื่น เหมือนรู้ตัวว่าจากนี้ไม่นาน… ตัวเองย่อมแก่ชราลงสักวัน เพราะฉะนั้นในวันที่เนื้อหนังมังสายังมีราคา หล่อนก็ควรจะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด ‘น้ำขึ้นให้รีบตัก’ ก่อนจะชราโรยและปลดระวางตัวเองไปในที่สุด
จำปาเริ่มนึกถึงอนาคตในวันข้างหน้าของลูกสาว เพราะว่าตอนนี้ เงินทองที่ได้จากการทำงานก็มากพอที่จะหาซื้อคอนโดเล็กๆ ได้สักห้อง จึงตั้งใจว่าจะพาลูกสาวในวัยสามขวบของหล่อนออกไปมีชีวิตใหม่ ออกไปให้พ้นจากวิถีชีวิตเดิมๆ ของบ้านเช่าซอมซ่อแห่งนี้ ด้วยตระหนักว่าอีกไม่นานพิมพิราก็จะเข้าโรงเรียนอนุบาล และจำปาได้ตั้งปณิธานแน่วแน่เอาไว้แล้วว่า ‘จะส่งลูกไปสู่อนาคตที่ดีให้ได้ ในสังคมที่ดีกว่า… โดยเริ่มจากโรงเรียน’
และเมื่อเรื่องรู้ถึงหูของป้าช้อย แกก็รีบขัดขึ้นทันควัน ซึ่งก็เป็นไปตามที่
