หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
อากาศยามบ่ายในกรุงเทพฯ ร้อนระอุจนต้นเฟื่องฟ้าเฉา
แต่ในบ้านหลังเล็ก ๆ แห่งนี้กลับคึกคักขึ้นอีกครั้ง
เพราะวันนี้… ทอฝันกับแม่ของไทกำลังจะกลับมาจากญี่ปุ่น หลังจากที่รักษาตัวทอฝันอยู่นานหลายปี
ส่วนพี่เลี้ยงพี่มิลค์ลากลับเชียงใหม่ เพราะเห็นว่าที่บ้านเจ้านายกลับมาแล้ว จึงถือโอกาสพักบ้าง
และพายุ ผู้ซึ่งเป็นถึงรองประธานของบริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์อันดับต้น ๆ ของประเทศ ซึ่งในสัปดาห์ก่อนที่หอบความมั่นใจมาเต็มอก
ตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มผมหยิกเล็กน้อย ยืนหลบแดดอยู่หลังพุ่มเขียวหน้ารั้ว
ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครารกรุงรัง และขอบตาดำจากการนอนในรถครบเจ็ดคืน
ด้านในบ้าน
น้องอคินนั่งขัดสมาธิบนพรม ต่อเลโก้เป็นหุ่นยนต์รูปร่างประหลาด
ข้าง ๆ มีซองซอสมะเขือเทศที่เขาเอามาแอบผสม “เลือดหุ่นยนต์” ด้วยความภูมิใจ
ส่วน ไท กำลังปีนเก้าอี้ปัดฝุ่นตามชั้นวางของ พลางพูดขึ้นโดยไม่หันกลับมา
“น้องอคิน”
