ขากลับจากในเมือง หลังส่งเอกสารเสร็จ ณ ถนนเส้นเล็กชานเมือง ฝนตกปรอย ๆ
เปาะ แปะ!
เสียงหยดฝนเริ่มเคาะลงบนกระจกหน้ารถ ทอฝันนั่งอยู่หลังพวงมาลัยในรถยนต์คันหรู
ขณะเธอจอดรถชิดไหล่ทาง เพื่อหยิบมือถือขึ้นมาตอบข้อความ
ติ้ง!
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นเบา ๆ บนหน้าจอ
“ฝนตกถนนลื่น ขับรถระวังนะลูกแม่”
ทอฝันยิ้มบาง ๆ ขณะพิมพ์ตอบ
“รับทราบค่ะแม่ วันนี้แดดไม่มีเลย ฝนตกก็โรแมนติกดีนะคะ”
เธอกดส่งข้อความ จากนั้นก็ยังไม่วางโทรศัพท์…
ปลายนิ้วเรียวบรรจงเลื่อนหน้าจอลงไปยังรายชื่อบทสนทนาเก่า
ชื่อหนึ่งที่เธอเคย บล็อกไว้ ยังอยู่ตรงนั้น “พายุ”
แม้ข้อความจะอ่านไม่ได้ทั้งหมด แต่เห็นบางบรรทัดสุดท้าย
“ทอฝัน…ยังอยู่ไหม”
“ขอโทษที่ไม่เข้าใจอะไรเลย”
“ถ้ายังไหว ฝากตอบกลับกูด้วย…”
หัวใจของเธอสั่นสะท้าน
พูดในใจเบา ๆ
กูไม่ได้โกรธแล้วนะพายุ…
ถ้ามึงยังมีน้ำตาลอยู่ กูจะไม่แย่ง ไม่พูดถึงเรื่องของเราเลยด้วยซ้ำ…
แต่ถ้าจะใ
