8 เดือนต่อมา
ณ ห้องคลอด โรงพยาบาลเอกชน เวลา 09.45 น.
เสียงพยาบาลยังคงเรียกชื่อผู้ป่วยเป็นระยะ บรรยากาศในโถงหน้าห้องคลอดดูวุ่นวายและลุ้นกันทั่วหน้า แต่ในมุมหนึ่ง มีครอบครัวเล็ก ๆ ที่ตื่นเต้นไม่แพ้ใคร ครอบครัวของ ทอฝัน
น้ำหนึ่ง นั่งประนมมือแนบอก ดวงตาแดงเล็กน้อยเพราะความตื้นตัน ข้างกายคือ ซีโร่ ที่เดินวนไปมาไม่หยุด ส่วน น้องไท นั่งไม่ติดเก้าอี้เลย เปลี่ยนท่านั่งทุกห้านาที มือก็ไถมือถือแต่ใจลอยไปถึงพี่สาวที่อยู่ในห้อง
ไทพลางพูดพลางเดิน
“แม่ แม่ว่าออกมาแล้วจะหน้าเหมือนใคร? เหมือนพี่ทอฝัน หรือเหมือนไอ้คนนั้น?”
จากนั้นเขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเบา ๆ
“เอ่อ…หมายถึงพ่อของเด็กน่ะ”
ผู้เป็นแม่ยิ้มอย่างเอ็นดู ตบมือลูกชายเบา ๆ
“ไม่ว่าเหมือนใคร ก็รักหมดนั่นแหละลูก ขอแค่ปลอดภัย แข็งแรงก็พอแล้ว”
“แต่ผมอยากให้หน้าเหมือนพี่ทอฝันอ่ะ ตาโต ผิวขาว ผมยุ่ง ๆ แบบนั้นเลย จะได้หล่อแต่เด็ก”
จากนั้นไทหันไ
