บทที่12 รสชาติความร่าน (นักโทษต้องคดี)

1190 คำ

เวลาผ่านไปร่วมเดือน หวังยังคงตัดสินใจอยู่ต่อเพราะใกล้จะปิดเทอม "พี่หวังหนูอยากกินก๋วยเตี๋ยวค่ะ" อ้อนใจเดินตรงมาหน้าอู่ "ไปซื้อสิ" "หนูขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เป็นปกติพ่อไปซื้อให้แต่ตอนนี้..." สีหน้าสาวน้อยดูหมองหม่นเธอก้มหน้าลงพูดเสียงแผ่ว "เออ แดกอะไรว่ามา" หวังรีบลุกขึ้นไปล้างมือที่เปื้อนคราบน้ำมันดำ "รีบสั่งจะทำงานต่อลูกค้ารอรถ" "เอาเส้นหมี่เหลืองไม่สดไม่น้ำไม่ผักไม่เอาเนื้อไม่ใส่ผงชูรส.." "ไม่ต้องแดก!!" "พี่หวังหนูยังพูดไม่จบนะคะ" อารมณ์ชายเริ่มหงุดหงิดท้าวเอวมองอ้อนใจที่ทำแก้มตุ๊บป่อง "สั่งห่าอะไรเยอะแยะหมี่เหลืองรวมหมูแห้งจบ!" "ใช่ค่ะตามนั้นเลย" แง้นนนน เขาสตาร์ทรถออกไปทันทีตอนนี้กำลังทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองของเธออย่างเต็มตัว ห้องอ้อนใจ "อันนี้สวยดีนะ" หนิงมาเที่ยวหาอ้อนใจปกติ ทั้งคู่นั่งกินขนมบนเตียง "อ้อนใจอยู่กับพี่หวังกลัวปะ" "ไม่กลัวนิก็อยู่ปกติกินข้าวด้วยกัน" "แต่พ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม