ริบบิ้นหน้านิ่งเมื่อได้ยินเสียงของเขาพูดเรียกชื่อใครบางคน เขาจ้องมองอย่างทำตัวไม่ถูกก่อนที่จอยจะรีบยื่นโจ๊กถุงให้
"เอาไปสิจะได้กินก่อนไปเรียน"
"มาเช้าจังเลยนะ วันนี้ไม่ไปไหนหรือไง"
"ช่วงนี้แค่มีทำรายงานนิดหน่อย"
"แล้วนี่ลุกขึ้นมาต้มโจ๊กให้ฉันเลยเหรอ.."
"แน่นอนสิ กันต์น่ะไม่ชอบกินอะไรตอนเช้าเดี๋ยวก็เป็นกระเพาะหรอก นอนป่วยอยู่ห้องพยาบาลเมื่อตอนประถมจำไม่ได้แล้วหรือไง ฮ่าๆ"
ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างสนิทสนม ริบบิ้นรีบเดินมายืนข้างกันต์เธอส่งรอยยิ้มหวานในทันที ก่อนที่จะยื่นมือไปเป็นสัญลักษณ์ทักทาย
"สวัสดีค่ะ" ริบบิ้นพูดกับจอย "พี่หน้าตาดีจังเลยนะคะ เป็นเพื่อนกับพี่กันต์ใช่ไหม"
"จะว่าใช่ก็ได้แหละ"
"หนูชื่อริบบิ้นนะคะเป็น..เป็น"
"อ๋อออ เจอตัวจริงสักที ได้ยินริวเพื่อนของกันต์เอ่ยถึงบ่อยๆ เห็นว่าตามหาเพราะกันต์เคยช่วยเอาไว้ตอนถูกรถเฉี่ยวใช่ไหม"
"มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ"
ริบบิ้นยังคงพูดคุยอยากเ
