บทที่ 17
กิน
“พี่หมิงคะ พายไปได้ยัง”
“หื้ม อย่าเพิ่งไปได้มั้ยครับ พี่อยากอยู่กับพายนานๆ” ต้าหมิงลืมตามองไปยังพะพายที่นั่งทำตาแป๋วมองเขาอยู่เช่นกัน
เด็กบ้า!! จะน่ารักให้เขาคลั่งตายเลยเหรอไงวะ แค่นี้เป้าก็ตุงจนจะระเบิดอยู่แล้ว
“แต่มันใกล้เวลาเรียนแล้วนะคะ พายกลัวไปไม่ทัน”
“ก็ได้ครับ งั้นตอนเลิกเรียนพี่ไปส่งที่บ้านนะ หรือไม่ก็ไปกินข้าวเย็นกัน”
..เอาเว้ยกู หลอกล่อทุกทางแล้วตอนนี้ มีอะไรก็ต้องงัดออกมาให้หมด..
“อย่าดีกว่าค่ะ ไว้พรุ่งนี้เราค่อยเจอกันที่มหาลัย”
“พายไม่มีโทรศัพท์นิครับจะนัดเจอยังไง”
“พี่หมิงก็ไปหาพายที่คณะสิคะ พรุ่งนี้พายมีเรียนตอนบ่ายโมง เลิกประมาณบ่ายสาม”
ต้าหมิงทำหน้าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนพยักหน้าเป็นการตอบตกลงข้อเสนอของหญิงสาวอย่างไม่อิดออด
“โอเคครับ พรุ่งนี้บ่ายสามพี่ไปนั่งรอหน้าคณะ”
“ไม่เอาอ่ะ พายอยากให้พี่หมิงไปรอที่หน้าห้อง พรุ่งนี้พายเรียนที่ห้อง 201 ตึก B น
