บทที่ 10
ลงโทษ
วันต่อมา
@ คอนโดเตวินทร์
ต้าหมิงจับแพตตี้ลากออกจากห้องเตวินทร์ จากนั้นก็พาร่างบางสมส่วนเดินไปยังลิฟต์ด้วยความทุลักทุเล เมื่อช่วงสายของวันเขาได้รับโทรศัพท์จากน้ำหวานเด็กของเตวินทร์บอกให้รีบมาที่คอนโด พอมาถึงก็เห็นแพตตี้กำลังถูกเตวินทร์นอนทับร่างไว้บนโซฟาเพื่อกันไม่ให้ทำร้ายน้ำหวาน ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่สิ่งแรกที่ควรทำคือพาแพตตี้ออกจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด
“ปล่อย! ไม่ต้องจับแพตเดินเองได้”
แพตตี้พูดพร้อมสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนต้าหมิงก็ยอมปล่อย จากนั้นก็เดินนำเข้าลิฟต์มองแพตตี้ที่ยืนหอบหายใจแรงด้วยความโกรธที่ยังคุกรุ่น
"หมิงว่า.."
"ไม่ต้องพูด ตอนนี้แพตไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น"
เมื่อแพตตี้ต้องการหยุดบทสนทนาไว้แค่นี้ ต้าหมิงก็ไม่พูดอีกได้แต่ยืนมองเธอเงียบๆ ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจที่ไม่สามารถช่วยได้มากกว่าที่ทำอยู่
“หมิงรู้เรื่องน้ำหวานมาตลอดใช่มั้ย” แพตตี้ถ
