บทที่ 12
อาการร่าน
“ถ้าไม่โกรธ..งั้นวันนี้พายพอมีเวลาให้พี่บ้างมั้ยครับ”
“ยังไงคะ..พายไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอียงคอสบตาด้วยความสงสัย
“เอิ่ม..ยังไงดีล่ะ ก็แบบว่าเราสองคนควรสานต่อวันนั้นให้จบ เดี๋ยวพี่จ่ายเงินให้”
ต้าหมิงเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมเดินมาหาพะพาย หยุดยืนอยู่ในระยะที่ใกล้มากจนหญิงสาวได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากตัวของเขา
“เอ่อ..คือว่า” พะพายไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ได้แต่ยืนนิ่งทำตาโตหัวใจเต้นแรงและดูเหมือนว่าครั้งนี้แทบจะทะลุออกมานอกอก เพราะตกใจกับคำพูดของเขา
..พี่หมิงชวนเธอไปทำเรื่องอย่างว่า โอ๊ย..หัวใจจะวายทำไมถึงได้ร้อนวูบวาบไปทั่วร่างแบบนี้นะ แกเป็นอะไรไปพะพาย สงสัยจะมีอาการ ‘ร่าน’ แบบที่พ่อว่าแน่ๆเลย
“ว่าไงครับ ถ้าตกลงพี่จะจ่ายค่าตัววันนั้นให้ด้วย..โอเคมั้ย? บอกตามตรงพี่รู้สึกไม่ดีเลยที่วันนั้นไม่ได้ให้เงินพาย”
ในเมื่อหญิงสาวเงียบต้าหมิงก็เริ่มยื่นข้อเสนอ เพื่อดึงดูดความสนใจ
