บทที่ 7
อดทน NC
“เชี่ย!..ซิงนี่หว่า! ซี๊ดด”
ยอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่คนใต้ร่างยังบริสุทธิ์ ไม่กล้าแม้แต่ขยับตัวเพราะภายในวบีบรัดแก่นกายไว้แน่นจนรู้สึกปวดไปหมด เหงื่อเม็ดเล็กผุดเต็มใบหน้าแม้ว่าจะเปิดแอร์เย็นฉ่ำก็ตาม
“อึก เจ็บ..” เสียงร้องจากปากบวมเจ่อทำให้ต้าหมิงก้มมองร่างที่ตอนนี้หลับตากัดริมฝีปากไว้แน่น หางตาของเธอมีหยดน้ำตาซึมอย่างน่าสงสาร
ชายหนุ่มลูบหน้าท้องแบนราบที่นูนเพราะตัวตนของเขาเบาๆเพื่อให้ผ่อนคลาย เขาเองก็ปวดใจกลางความเป็นชายจากแรงบีบรัดภายในไม่ต่างกัน
“พาย..อย่าเกร็ง ช่วยพี่หน่อยนะ” เสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเอนตัวลงทาบทับเธอไว้และแช่ตัวตนในกายสาวนิ่งๆ
“พี่หมิง เอาออกก่อน ดะ..ได้ไหม อึก”
“อีกนิด..ก็ไม่เจ็บแล้ว อดทนนะ”
พูดปลอบใจเธอแต่ความจริงรู้ว่าไม่ใช่ เพราะช่องทางรักของเพะพายเล็กมากถ้าเทียบกับกายขนาดใหญ่ของเขา ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาปลอบเด็กขายบริการระหว่างม
