บทที่ 22
เปิดศึก
วันต่อมา
@มหาวิทยาลัยซี
“ทำไมงานฉันไม่มีเมื่อวานก็ส่งไปนะ อาจารย์ให้โอกาสส่งอีกครั้งแค่พรุ่งนี้ คืนนี้ฉันเป็นหมีแพนด้าแน่”
พะพายหน้ามุ่ยเมื่ออาจารย์ประจำวิชาแจ้งว่าเธอไม่ได้ส่งงาน ทั้งที่ความจริงเมื่อวานได้ฝากเดซี่เอาไปส่ง
“........” เดซี่หันหน้าหันหลังมองไปรอบๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูพะพายให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ฉันเป็นคนเอาไปวางกับมือ ต้องมีใครแกล้งแกแน่ๆ”
“ไม่มั้ง ไม่ใช่เด็กอนุบาลจะแกล้งกันแบบนี้มันดูตลก”
“หึ น้อยไปสิ แกไม่รู้อะไร ในห้องพวกเราเนี่ยมีแต่ตัวแม่ทั้งนั้น ฆ่าได้ฆ่านะบอกไว้ก่อน ฉันว่ายัยฟ้าน่าสงสัยสุด”
“แกอย่าปั่นนะเดซี่”
“ปั่นบ้าอะไร ก็ยัยนั้นน่าจะโกรธเรื่องพี่หมิงเลยแกล้งไง ยัยฟ้าไม่ธรรมดานะ นางเป็นประเภทต้องสวยต้องเริ่ดต้องเป็นที่หนึ่ง เสียหน้าไม่ได้ เรื่องปัญญาอ่อนต้องยกให้นาง”
เดซี่เอามือป้องปากพูดเสียงเบาแต่สายตาจับจ้องปลายฟ้าที่นั่งอยู่ไม่ไกลเพื่
