บทที่ 42
ไสหัวออกไป
“ไม่นะครับ” ต้าหมิงพูดแทรกทันที
“ผมอยากให้คุณไพศาลทบทวนดูดีๆ ก่อน ทางเราไม่มีข้อแม้อะไรเลยในการรับผิดชอบ” คุณหวังเหว่ยเอ่ยเสริมขึ้น
“ผมขอยืนยันคำเดิม ประนอมส่งแขก” คุณไพศาลตัดบทและยืนขึ้น ต้าหมิงและคุณหวังเหว่ยก็รีบลุกตาม
“ผมอยากให้คุณอาทบทวนอีกครั้งได้มั้ยครับ” ต้าหมิงพยายามยื้อไว้ให้ถึงที่สุดแต่คุณไพศาลก็นิ่งเฉย
“คุณอาครับ หากพายทะ..” ต้าหมิงยังพูดไม่จบประโยคคุณหวังเหว่ยก็พูดแทรกขึ้น
“หมิง..พอแล้ว! เราควรเคารพในการตัดสินใจของคุณไพศาลเพื่อเป็นการให้เกียรติท่าน” พูดจบคุณหวังเหว่ยก็หันไปโค้งศีรษะด้วยความนอบน้อม
“วันนี้ผมขอตัวกลับก่อน แต่หากคุณไพศาลเปลี่ยนใจหรืออยากคุยเรื่องนี้อีกครั้งผมก็พร้อมเข้ามาคุยในทันที และขอยืนยันคำเดิมว่าทางเรายินดีรับผิดชอบทุกอย่าง”
คุณไพศาลมองคุณหวังเหว่ยเพียงนิดก่อนเดินออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรอีก สองพ่อลูกได้แต่มองหน้ากันด้วยความรู้สึกที
