บทที่ 64
ตอแหล
เพี๊ยะ เพี๊ยะ !!!
“ปล่อย กรี้ดด!!”
เสียงปลายฟ้ากรีดร้องไม่หยุดเมื่อถูกพะพายกระชากผมแล้วฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าสวยไม่ยั้งส่งผลให้แก้มขาวแดงไปทั้งแถบ ใกล้ๆมีเดซี่กับดาด้าที่ชุลมุนตบกันจนดูไม่ออกว่าใครเป็นใคร เสียงมือกระแทกกับใบหน้าดังสนั่นไปทั่วบริเวณ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ !!!
“โอ๊ย !! เจ็บ"
พะพายดึงร่างสูงสมส่วนของปลายฟ้าเข้าใกล้ตัวเมื่ออีกฝ่ายพยายามดิ้นรนหนีเพราะสู้แรงไม่ได้ ปลายฟ้าได้แต่กรีดร้องโวยวายด้วยความเจ็บเมื่อพะพายฟาดฝ่ามือใส่อย่างไม่ออมแรง
“ปล่อยนะ..โอ๊ย” พยายามปัดป้องแต่ก็ต้านแรงพะพายไม่ได้
“เก่งจริงอย่าหนีสิ มานี่เลยปลายฟ้าคนเก่ง” พูดจบพะพายก็ฟาดฝ่ามือใส่อีกคนสุดแรงด้วยความโมโหที่ถูกหาเรื่องก่อน
เพี๊ยะ เพี๊ยะ !!!
“พายครับ..พอก่อน”
ต้าหมิงรีบเข้ามาแยกพะพายออกโดยการผลักร่างของปลายฟ้าไปอีกทางจากนั้นก็กอดพะพายไว้แนบอก แต่คนตัวเล็กดิ้นรนเพื่อพุ่งเข้าไปหาปลายฟ้าด้วย
