ยิ่งดื่มเข้าไป ทั้งรสชาติและกลิ่นของมันทำให้โคล์แทบจะสำลักออกมา เขารู้สึกร้อนผ่าวลำคอไปหมด ลำไส้กำลังปั่นป่วน
“เธออยากให้ฉันตายเพราะมัน ฉันก็จะกินมันให้หมดขวด” โคล์กำลังยกขวดเหล้าขาวกระดกต่อ
แต่อนันตาแย่งขวดไปถือเอาไว้ “พอได้แล้ว”
โคล์ยิ้มเผล่ออกมา “เธอห่วงฉันงั้นหรืออนันตา” เขามองเหล้าในขวดที่เหลืออยู่ก็เกือบครึ่งขวด
“ดื่มหมดนี่ คงตายคืนนี้ ฉันขี้เกียจเรียกมูลนิธิมาเก็บศพ”
“เอามาเถอะ ฉันจะดื่มเหล้าแรงบาดคอขวดนี้ให้หมด เธอบอกเองว่าถ้าดื่มเหล้าขาวทีเดียวหมดเธอจะให้ฉันนอนที่นี่ ต้องรักษาคำพูดด้วย”
“ไม่ต้องดื่มให้หมด แต่ฉันจะทำให้มันหายไปจนหมดขวด”
โคล์มองอนันตาอย่างไม่เข้าใจ “เธอจะทำอะไร อย่าบอกว่าจะช่วยดื่ม ฉันจำได้เธอไม่ดื่มเหล้า”
แล้วต้องตะลึงไม่คิดว่า อนันตาที่เคยอ่อนหวานจะกล้าทำแบบนี้ ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายเข้มขึ้นอย่างน่ากลัว เธอยกขวดเหล้าขาวสูงขึ้นแล้วเทเหล้าขาวส่วนที่เหลือลงบน
