อนันตาไม่ได้ฟังเขาพูดเลย สมองของเธอมีแต่ภาพโคลี่จอมหื่น ที่ชอบเอาเปรียบ ชาคริตกำมือแน่นบังคับเสียงไม่ให้สั่นตอนถามอีกครั้ง
“ตา พี่เลิกคิดถึงคนอื่น และคุยกับพี่สักทีได้ไหม”
อนันตารับรู้ได้ถึงความรู้สึกไม่พอใจ ไม่ใช่เธอจะดูไม่ออกเสียทีเดียว แต่เธออยากรักษาสถานะพี่น้องที่รักกันแบบนี้ไปตลอด
“วางแป้งก่อนก็ได้ ไปกินข้าวก่อนสิคะ ไข่เจียวถ้าหายร้อนจะไม่อร่อย แล้วค่อยคุย ตานวดแป้งไปด้วยฟังพี่คริตคุยไปด้วยก็ได้”
เธอบอกแล้วเดินไปนวดแป้งเอง เธอรู้ชาคริตจะพูดอะไรเธอไม่อยากปฏิเสธจึงไม่อยากฟัง “ตาว่าตาทำคุกกี้อัลมอนด์ดีกว่า คุณโคล์น่าจะชอบ”
มาถึงประโยคนี้ชาคริตก็ต้องขบกรามแน่น แล้วโพล่งถามออกไป “ตาจะคืนดีกับมันเหรอ ไหนว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมันอีกไงล่ะ”
“พี่คริตเรียกเขาไม่สุภาพเลย”
ชาคริตลุกขึ้นมาเขย่าตัวอนันตา “พี่จะเรียกมันแบบนั้นจะทำไม พี่บอกตาว่าพี่มีเรื่องจะสารภาพ แต่ตาไม่ฟังพี่เลย มองพี่หน่
