“ได้เวลาเป่าเค้กแล้ว ป่านอุ้มลูกมาทางนี้เลย”
ปรัชญ์ยกข้อมือขึ้นดูเวลา แล้วบอกภรรยาอุ้มลูกสาวลูกขึ้นไปยังโต๊ะ ที่วางเค้กไว้ ทุกคนต่างมารุมล้อม มัสลินช่วยจุดเทียนให้ ต้นเสียงในการร้องเพลงอวยพรวันเกิดไม่ใช่ใคร แต่เป็นพี่ใหญ่ของน้องๆ อย่างพี่ไม้นั่นเอง
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู้!”
พอร้องท่อนสุดท้ายจบ ปรัชญ์กับลินินก็ช่วยลูกๆ เป่าเค้ก เสียงปรบมือดังขึ้น ท่ามกลางความสุขของครอบครัว พี่ไม้ยิ้มร่ารีบถูมือเตรียมรับเค้ก น้องกานต์ดิ้นยึกๆ อยากไปคว้าเค้กใจจะขาด สองแฝดเองก็ทำตาโตดิ้นไปหาเค้กเหมือนกัน มัสลินช่วยตัดเค้กแจกจ่าย พี่ไม้ได้ก้อนโตกว่าใคร แกยิ้มแป้นยกจานเค้กไปชวนตาโภคินกับปู่โกมุทรับประทาน ทั้งสองถูกจำกัดเรื่องการรับประทานอาหารรสหวานและขนม ตากับปู่ได้ชิมคนละคำพอหายอยาก และชวนกันคุยกับเปรมใจเรื่องอาหารเพื่อสุขภาพ ปล่อยหลานๆ ให้ลงไปเล่นกันบนพื้นสนามหญ้า
“ทุกคนครับ วันนี้ผมมีเรื่องสำคัญ อยากให้ทุ
