“เสร็จหรือยัง ฉันหิวแล้วนะนายปอนด์!”
“รออีกแป๊บนึงนะ เดี๋ยวยกไปให้ครับคนสวย” เสียงตอบดังกลับมา
ครู่หนึ่งปรัชญ์ก็ลำเลียงอาหารใส่ถาดมาวางบนโต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีไข่เจียวฟูกรอบเหลืองน่ากิน แกงจืดวุ้นเส้นหมูสับ ผัดผักรวมหลากสี หมูก้อนผสมข้าวโพดทอดพร้อมน้ำจิ้มเป็นซอสพริก และข้าวสวยร้อนๆ ตักเตรียมไว้ให้
“น่ากินจัง”
ลินินพาตัวเองมานั่งที่เก้าอี้ มองอาหารบนโต๊ะตาโต น้ำลายสอขึ้นมาทันที
“กินเลยครับ ขอตัวแป๊บนะ เดี๋ยวกลับมา”
ปรัชญ์หยิบช้อนยัดใส่มือให้ แล้วเดินหายไป พอกลับมาใบหน้ารกเรื้อก็เกลี้ยงเกลา วิกผมยาวถูกถอดออก กลายเป็นหนุ่มสไตล์ออปป้าเกาหลี หล่อเหลาเหมือนเดิม
“โกนหนวดแล้ว ผมก็สั้นแล้ว คราวนี้สบายใจหรือยังครับ” เขามานั่งข้างๆ ตักอาหารให้อย่างเอาใจ
ลินินปรายตามองนิดหนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อย มือยังคงตักอาหารเข้าปากมือเป็นระวิง ตั้งแต่ตั้งครรภ์เธอกินจุกว่าเดิมเป็นสองเท่า เจ้าตัวเล็กทั้งสองใ
