“ใครว่าจะพาไปดูหนัง ไปเดินห้าง เราไม่ใช่เด็กๆ แล้ว เกิดเดินไปเจอลูกศิษย์จะว่ายังไง” ปรัชญ์ยิ้มขำ เขาอธิบายเพิ่มว่า อยากชวนเธอไปไหน
“ฉันจะพาเธอไปทะเล เกาะล้านพัทยานี่เอง ใกล้ๆ”
“ไปทะเลเหรอ น่าสนใจ แต่ฉันไม่ค้างนะ ไม่อยากโกหกคุณแม่” ลินินมีข้อแม้
“โอเค ไม่ค้างก็ไม่ค้าง แค่เธอรับปากไปด้วย ฉันก็ดีใจแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิฉันจะรอตรงนี้” เขาพยักหน้ารับ
“รอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เอากระเป๋า นายห้ามโผล่ไปแถวหน้าบ้านฉันเด็ดขาด ถ้าคุณแม่เห็นอดไปแน่” ลินินกำชับ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน
“ทำตัวเหมือนวัยรุ่น ริหนีเที่ยว ยายผ้าป่านเอ๊ย ใครจะเชื่อว่าเธอจบด็อกเตอร์มา ทำตัวเหมือนเด็กไม่ประสา”
ปรัชญ์มองตามหลังหญิงสาวไปด้วยแววตาเอ็นดู ยายผ้าป่านของเขาใช้ชีวิตอยู่ในกรอบอันดีงาม ไม่เคยออกนอนกลู่นอกทาง คร่ำเคร่งแต่เรื่องเรียนและการทำงาน จนขาดความสดใสอย่างสาวๆ คนอื่น เห็นทีเขาต้องพาเจ้าหล่อนไปเ
