มนัญชญารู้สึกตัวตื่นในเวลาสายของวันอาทิตย์ หญิงสาวปวดเมื่อยไปทั่วทั้งตัว เธอลืมตาขึ้นและมองไปรอบๆ ห้องนอนที่ว่างเปล่า
หญิงสาวนึกไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้วร้องไห้ให้กับความโง่ของตัวเองที่เดินเข้ามาในชีวิตมาเฟียไร้หัวใจอย่างริคาโด้ แม้เขาจะพร่ำบอกว่ารักและขอโทษกับเรื่องที่เข้าใจผิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับสิรภพแต่หญิงสาวก็ไม่อาจจะยกโทษหรือให้อภัยกับสิ่งที่เขากระทำต่อเธอได้เลย
เธอรู้สึกสิ้นหวังหมดหวังเพราะความบริสุทธิ์ที่ห่วงแหนมันไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว หญิงสาวถอนหายใจอย่างหนักก่อนจะก้าวลงจากเตียงเก็บเสื้อผ้าที่หล่นกระจายอยู่บนพื้นมาสวมก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนและนับว่าโชคดีมากที่ตอนนี้เจ้าของห้องไม่อยู่ เธอรีบลงมาจากคอนโดมิเนียมของเขาเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่หน้าผับของสสิรภพจากนั้นขับรถที่จอดอยู่ด้านหน้ากลับมาที่บ้าน
หญิงสาวอาบน้ำชำระร่างกายนานนับชั่วโมงเพื่อหวังว่าสายน้ำจะชำ
