วันเสาร์ริคาโด้มารับมนัญชญาที่บ้านจากนั้นก็พาหญิงสาวไปรับประทานอาหารกลางวันก่อนจะพาไปยังบ้านของเอเลน่าในช่วงบ่าย
“สวัสดีค่าครูขิม อันนาคิดถึงครูขิมที่สุดเลยค่า” หนูอันนาวิ่งเข้ามาหาคุณครูและกอดเธอด้วยความคิดถึง
“สวัสดีค่ะน้องอันนา ครูขิมก็คิดถึงอันนาเหมือนกันค่ะ” มนัญชญาคลายอ้อมกอดแล้วเดินตามหญิงสาวมายังห้องรับแขกซึ่งตอนนี้บิดามารของอันนานั่งรออยู่
“สวัสดีค่ะคุณเอเลน คุณภพ”
มนัญชญาทักทายและพูดคุยกับเจ้าของบ้านเพียงนิดก็ขอตัวไปสอนหนูอันนาที่ห้องเล็กอย่างเคย
“ทำไมถึงมาพร้อมกันได้ล่ะคะพี่ริค”
“นั่นสิครับสองคนนี้ไปสนิทกันตอนไหน”
“ก็อย่างที่รู้ว่าพี่ให้คุณขิมสอนภาษาไทยให้พี่กับเธอก็เลยสนิทกัน”
“แต่เอเลนมองออกนะว่าไม่ใช่แค่นั้น พี่ริคชอบครูขิมใช่ไหมคะ”
“ถ้าพี่ตอบว่าใช่เอเลนจะมีปัญหาหรือเปล่าล่ะ” เขาถามน้องสาวแต่สายตาแอบมองไปทางสิรภพที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ
“เอเลนไม่มีปัญหาเลยค่ะ ครูขิมเธอน่
