นางกลัวความบ้าระห่ำในตัวเขา กลัวว่าเขาจะไม่สนใจอะไร กำลังอย่างเขา ถ้าจับนางกดลงบนเตียง เท่านี้ก็เรียบร้อย นางไม่อยากให้มันเกิดขึ้นจึงรีบพูด
“ท่านใจเย็นก่อน แล้วนี่ท่านกลับมาจากชายแดนใต้ตั้งแต่เมื่อไร ข้าได้ยินมาว่าต้าชิงได้รับชัยชนะเป็นเรื่องจริงใช่หรือไม่”
“ข้าจะตอบคำถามไหนของเจ้าก่อนดี แต่อยากตอบคำถามที่เจ้าไม่ได้ถามมากกว่า เวลานี้ข้าเพิ่งกลับมา ไม่อยากคุยเรื่องการเมืองเลย อยากคุยเรื่องการมุ้งมากกว่า”
อีอ๋องหื่น
หลินหลินเบ้หน้า นางไม่ได้คิดว่าจะเจอการบุกรุกเช่นนี้เอาไว้ก่อน “การมุ้งของท่านคงไม่พ้นว่าข้าต้องถูกท่านเอาเปรียบ”
“ถ้าเจ้ากลัวข้าเอาเปรียบ ถ้าเช่นนั้นก็แค่ถามข้าว่าคิดถึงเจ้าไหม โหยหาเจ้าไหม อยากแนบชิดเจ้าเพียงใด ข้าจะตอบว่าข้าต้องการทำทั้งหมด”
ใบหน้างามเห่อแดงครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้นับแต่เขาบุกรุกเข้ามา “อ๋องบ้า ถามเอง ตอบเอง”
คนแบบนี้ก็มีด้วย พูดเอง เออเอง นักเลงพอ
