“เจ้าคงอยากฟังเรื่องของเซียวลี่อินใช่หรือไม่”
“ใช่ นางแพศยานั่นเป็นคนที่ข้าเกลียดชังมาก พอๆกับสามีชั่วคนนั้น”
ฉินจิ้นเหอฟังแล้วก็สีหน้าขรึมลงหลายส่วน เขาอยากแก้แค้นแทนนางแต่นางคงอยากลงมือเองมากกว่า
“เวลานี้เซียวลี่อินไม่ได้รับความโปรดปรานเหมือนเก่าก่อน นางมีแค่ตำแหน่งที่เชิดหน้าชูตาไว้เท่านั้น นางคงพยายามเรียกความโปรดปรานคืนมาแต่ตอนนี้เป็นช่วงศึกสงคราม ฉินซือเฉิงจึงได้หาสนใจไม่ และคนอย่างเขารักใครไม่เป็นนอกจากตัวเอง”
“ผีเน่ากับโลงผุ” นางพึมพำพร้อมกับกำมือแน่น เมื่อนึกถึงอดีตบ่าวชั่วที่ได้ดิบได้ดีจากการปีนขึ้นเตียงฮ่องเต้โฉด
“ส่วนศัตรูคนสำคัญ คนสุดท้ายของเจ้า ฉินซือเฉิงตอนนี้อยู่กับความหวาดระแวง ไม่มีขุนนางที่ไว้ใจได้สักคน เขาในตอนนี้คงกลัวถูกก่อกบฎมากที่สุด” ฉินจิ้นเหอเล่าแล้วแค่นยิ้มเย้ยหยัน ขณะที่หลินหลินรู้สึกตั้งใจฟังขึ้นมา
ฉินจิ้นเหอเดินเอามือไพล่หลัง ครุ่นคิดก่อนหันมาพูดเสียงเน
