เวลาผ่านไปครบเดือน
นามินั่งกอดลูกสาวตั้งแต่โต้รุ่งพระอาทิตย์ยังไม่โผล่ขึ้นบนขอบฟ้าด้วยซ้ำ เธอเฝ้ารอการกลับมาของผู้ชายที่สุดแสนจะรัก
บรรยากาศโดยรอบมีน้ำทะเลพร้อมทั้งสายลมโกรกวันนี้สองแม่ลูกใส่ชุดสีชมพูคู่กัน
"มิลินดีใจไหมคะเราจะได้เจอคุณพ่อแล้วนะ" มือน้อยลูบผมถักเปียยาวของลูกสาวอย่างถนอม
"คุมพ่อจะมาเมื่อไหร่คะ"
"คุณพ่อสัญญาว่าจะมาหาเราวันนี้"
"มิลินจะเป็นเด็กดีค่ะ คุมพ่อจิได้อยู่กับเราไปตลอด"
น้ำเสียงที่ฟังไม่ค่อยชัดเนื่องจากยังเด็กนัก แต่ความน่ารักต้องยกให้ลูกสาวที่มีนิสัยคล้ายผู้เป็นแม่ทั้งอดทนแข็งแกร่ง
เวลาคล้อยบ่ายจนถึงช่วงเย็น ภูเขาเริ่มบดบังดวงอาทิตย์ ภายใต้หล้าท้องฟ้าเป็นสีทองอร่าม
"ทำไมคุมพ่อยังไม่มา" ที่นี่มีพี่เลี้ยงคอยดูแลมิลิน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับป้อนข้าว "หรือคุมพ่อจะไม่มาหาเราแล้ว"
"อย่าพูดแบบนี้นะ ยังไงคุณพ่อต้องมาแน่นอน"
"แต่ว่า.."
"รออีกสักพักเพิ่งจะหกโ
