นามิหลับตาลงเธอกลั้นลมหายใจพร้อมส่งคำตอบกลับอย่างเย็นชา
"ไม่ค่ะ"
"อะไรนะ.."
"ฉันเป็นคนของคุณอาชา และ ไม่ได้ขายตัวอีกต่อไป ชัดพอไหม"
จึก!
"อีโสเภณีโสโครก คิดว่าฉันอยากสมสู่กับเธอนักหนาหรือไง ก็แค่อยากรู้ว่าทำไม..ไอ้อาชาถึงหลงหนักขนาดนี้"
"อ๊าก ฮึกกกก"
"ร้องไห้ออกมาอีกสิ ท่าทางของเธอตอนนี้น่าสมเพชชะมัด ฮ่าๆ"
มีดปลายเเหลมกรีดแทงลงเนื้อหนังจนเลือดเริ่มไหลซึมออกมาเป็นเส้นสาย เนตรสินี ยืนยิ้มอยู่ริมประตูอย่างชอบใจที่ได้เห็นนามิเริ่มร้องไห้ออกมา
แต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาสมปรารถนา.ยืนกรานจะไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างให้ใคร
โต้มมมม!
"ว้าาาย์"
อาชากลับบ้านมาไวจึงเห็นสิ่งที่พี่ชายกระทำ เขาผลักเนตรที่ยืนขวางจนคะมำพุ่งปะทะประตูดันร่างเข้ามา
"ทำบ้าอะไรกับคนของกู!!" แววตาโหดร้ายพุ่งเข้าใส่ก่อนที่จะหยิบไม้ที่อยู่ใกล้มือขึ้นมาถือ "ปล่อยนามิซะ"
"แกชอบอะไรมันขนาดนี้วะก็แค่กะหรี่ตัวหนึ่ง"
"กูสั่งให้ปล่อย"
