เฟยเถานางเองก็ลงไปที่จวนตระกูลสุ่ยด้วย เพื่อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ผู้อาวุโสตระกูลสุ่ยฟัง
“หากคุณหนูสุ่ย ไม่เอาตัวมาบังข้าไว้ นางคงไม่ต้องเจ็บตัวเช่นนี้เจ้าค่ะ”
“มิใช่ความผิดของเจ้า ฟางซื่อเจ้ากลับจวนไปก่อน วันหลังเจ้าค่อยมาเยี่ยมหลิงหลิง วันนี้ข้าไม่สะดวกดูแลเจ้า” ฮูหยินสุ่ย มารดาของหรูหลิง ไม่โทษว่าเป็นความผิดของเฟยเถา แต่โกรธแค้นจินเซียนจนผ้าเช็ดหน้าในมือเกือบจะถูกนางดึงทึ้งจนขาด
เฟยเถาเองก็ไม่ได้ดื้อรั้นที่จะอยู่ต่อ นางขอตัวกลับไปรอฟังอาการหรูหลิงที่จวนตระกูลจางแทน
เจียวเหอกลับมาถึงจวนในตอนเย็น เขารู้ข่าวจากพ่อบ้านต๋วนก็รีบเข้าไปหาเฟยเถาที่เรือนพักของนางทันที
“อาเหอ” นางลุกขึ้นไปสวมกอดสามีเอาไว้แน่น
“ตกใจมากหรือไม่ บาดเจ็บที่ใดหรือไม่” เขามองสำรวจตัวนาง
“ไม่ แต่หลิงหลิงนางได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้า ภายในข้าไม่รู้เป็นเช่นใด จวนสุ่ยยังไม่ส่งคนมาแจ้งอาการนางกับข้าเลย” เฟยเถาแม้จะรู้ว
