คามินตอบเสียงนุ่ม“เหตุผลที่ผมต้องส่งคุณและจาคอปไปคนละทาง เวลานั้นมันเกิดเรื่องใหญ่ ทุกอย่างประดังเข้ามาผมไม่มีเวลาอธิบายให้คุณฟัง”
“ก็ดีแล้วค่ะฉันก็ไม่ได้อยากฟังเรื่องของคุณ เรื่องของตัวเองก็ปวดหัวพอแล้ว”
“อย่างอนสินัทมนตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมขอโทษผมจะดูแลคุณกับลูกของเราให้ดีที่สุด...”
สายตาของเขาจดจ่อไปที่หน้าท้องของเธอซึ่งมันขยายออกกว่าเดิมนึกอยากเอื้อมมือไปสัมผัสแต่สีหน้าปั้นปึ่งของอีกฝ่าย ดวงตาขึงของนัทมนปรายตามองเขาราวกับเป็นตัวเชื้อโรค
“หยุดมือสกปรากของคุณเอาไว้ตรงนั้น” ดวงตาคู่ดำสนิทของเธอจ้องมองมือเขาที่ยืนมาจนเขาขาดความมั่นใจต้องดึงมือตัวเองกลับแล้วมองว่ามันเลอะสกปรกตรงไหน
คามินปรายตามองไปที่คนสนิท “เอาทิชชูเปียกมาสิเดมอน” บอดี้การ์ดคนรู้ใจรีบหยิบกระดาษเปียกให้เจ้านายหากไม่เกรงใจว่าอยู่ในสถานการณ์ชวนอึดอัดเดมอนก็แทบจะเช็ดมือให้ผู้เป็นนายด้วยตัวเอง
“ขอรับท่านชีค”
นัทมนแหวใส่เส
