นัทมนบอกกู๊ดไนท์เพื่อนแล้วเดินลงบันไดมา หญิงสาวสังเกตว่าบริเวณชั้นสองเงียบเฉียบไฟที่หน้าห้องถูกปิดจนครบทุกห้องเหมือนไม่มีคนอยู่แต่ก็จำได้ว่าเต็มทุกห้อง ห้าห้องที่คนเก่าย้ายออกไป เป็นคนใหม่มาอยู่แทนที่ทั้งหมดแต่นัทมนก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของห้องแต่ละห้องเพราะช่วงนี้ไม่ช่วยมารดาในร้านขนมไทย เธอก็มักจะนอนพักผ่อนเป็นส่วนใหญ่
นัทมนกำลังจะก้าวบันไดลงไปอีกชั้นแต่แล้วเสียงเปิดประตูของห้องที่อยู่ติดกับเชิงบันไดดังขึ้น เธอหันหน้ากลับไปมองแล้วต้องผงะ เพราะเขาไม่น่าจะมายืนอยู่ที่นี่ คามินส่งยิ้มบางๆ เขาสังเกตได้ว่าหญิงสาวหน้าซีดหน้าเซียวเมื่อเห็นหน้าสามีอย่างเขา ท่าทางเหมือนกลืนน้ำลายลงคอลำบาก
วันนี้คามินไม่ได้สวนชุดโต๊ปคอตั้งแบบที่เธอคุ้นตา เขาสวมเสื้อผ้าธรรมดาเสื้อเชิ้ตสีฟ้าดูสะอาดตากับกางเกงสีเข้ากันเพราะไม่อยากทำให้คนที่ตึกนี้แตกตื่น แล้วนัทมนจะรู้ตัวเผ่นหนีไปก่อน
“คุณมาอยู่ที่ห้องนี้ได้ยังไง”
