ใกล้ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว หล่อนผู้มีหน้าที่ดูแลเรื่องอาหารของซีอีโอคนใหม่จึงต้องรีบนำอาหารมาเสิร์ฟถึงห้องทำงาน กำลังจะเคาะประตูและเปิดเข้าไปอยู่แล้วเชียว แต่ริซ่าที่เคยเป็นเลขาฯ หน้าห้องของลีโอนาโดรีบเดินมาขวางเสียก่อน
“นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ”
“เอ่อ ฉันเหรอคะ”
“ใช่ เธอนั่นแหละ กำลังจะทำอะไร” ริซ่ามองหล่อนเขม็ง
“ฉันก็กำลังจะเอาอาหารกลางวันเข้าไปให้ซีอีโอคนใหม่ไงคะ นี่ไงถาดใส่อาหาร” หล่อนอธิบาย แต่ริซ่าส่ายหน้าน้อยๆ
“ไม่ต้อง วางเอาไว้ตรงนี้แหละ”
“แต่ว่าฉันควรจะเข้าไปข้างใน”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ท่านประธานสั่งให้วางไว้ตรงนี้ เดี๋ยวฉันจะยกเข้าไปให้เอง ส่วนเธอน่ะกลับไปทำงานได้แล้ว”
“แต่...”
“กลับไปได้แล้ว ยืนบื้ออยู่ได้”
ถาดอาหารในมือของหล่อนถูกริซ่าคว้าเอาไปถือไว้ หล่อนถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะตอบรับ “ค่ะ”
“ค่ะแล้วก็ไปซะสิ ไป”
หล่อนจำต้องหมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่มีทางเลือก
ริซ่ารอจน
