" เมื่อกี้ที่พ่อคุยกับปรมจารย์ฟู่ เขาถามออกมาด้วยว่า ( หยางเฉินได้อยู่ด้วยไหม ) เสียงที่ถามออกมาเหมือนกับว่ากำลังกลัวอยู่เลย แต่พอบอกเธอมาคนเดีย ไม่มีใครรู้ เขาก็บอกว่าจะรีบมาทันที "
" หยางเฉิน คนตระกูลหยางเหรอ " นิ้งหลี่ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย แล้วนิ้งโม้ก็ตอบพร้อมกับส่ายหัวไปมาเล็กน้อย " ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทำไมปรมจารย์ฟู่ต้องกลัวคนตระกูลหยางด้วยละ "
ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันทั้งนิ้งโม่ และนิ้งหลี่ก็ทำหน้าคิดหนักกันทั้งสองคน และในระหว่างนั้นเสียงของนิ้งเออร์ก็พูดขึ้น " หนูรู้จักนะ แต่หมอนั้นมันก็แค่ขยะที่โดนตระกูลหยางตัดหางปล่อยวัดเอง และก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กกับรั่วรัว "
สิ่งที่นิ้งเออร์พูดออกมามันทำให้ทั้งสองคนยิ่งสับสนเข้าไปอีก ' มันเป็นแค่ขยะ แล้วทำไมปรมจารย์ฟู่ตอนที่พูดถึงชื่อมันน้ำเสียงถึงได้สั่นแบบนั้น เห้อ~ ' นิ้งโม้คิดในใจด้วยความสงสัย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !
ระหว่างที่ทั
