หลังจากเวลาผ่านไปสักพักเสียงกรีดร้องของพวกคนที่ยืรอยู่มันก็หยุดไป ' เท่านี้ก็คงพอแล้วมั้ง? ' หลงเย่าคิดในใจขณะที่กำลังกวาดสายตาไปรอบตัวเองอยู่ บริเวณโดยรอบที่หลงเย่ากำลังกวาดสายตามองอยู่นั้นต่างก็เต็มไปด้วยซากศพ บ้างกก็เป็นร่างที่โดนไฟไหม้ บ้างก็เป็นร่างก็ถูกซีกออกเป็นชิ้น ส่วนบ้างก็กำลังนอนบาดเจ็บทั้งอาการสาหัส แล้วก็อาการเจ็บเล็กน้อย
จากนั้นเมื่อคิดว่าคำสั่งที่ได้รับมาเรียบร้อยแล้ว หลงเย่าก็กลับไปหาหยางเฉินทันทีโดยการจำแรงร่างกายตัวเองเป็นมนุษย์อีกครั้ง แล้วตรงเข้าไป
ทางด้านของหยางเฉินเองตอนนี้ก็ดูสภาพด้านหน้า แล้วก็กำลังคิดด้วยอารมณ์พอใจกับเรื่องที่เห็นอยู่ ' สมแล้วที่เป็นสัตว์อสูร 1,000 ปี ที่กลายร่างเป็นมังกรวารี พวกคนจากหมู่บ้านโอสถสรรค์ทำอะไรไม่ได้เลย แล้วก็จัดการได้ตามที่บอกได้ด้วยเวลาสั้นๆ เท่านั้น หึหึ...! '
" ปรมจารย์หยางข้าขออภัยท่านจริงๆ " เก็นเซงพูดออกมา แล้วก็คุกเข่าทั้งส
