" นายคือผู้นำของนิกายเมฆสรรค์์ชื่อ เชียงตี้ ถูกใช่ไหม? " หยางเฉินที่เดินไปถึงด้านหน้าของเชียงตี้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งเหมือนน้ำเสียงใช้ขู่ให้กลัว ระยะห่างที่หยางเฉินกำลังอยู่ห่างจากเชียงตี้ตอนนี้ก็อยู่ประมาณหลงเย่าที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ด้านหน้าองตน
" ใช้ครับท่านผู้เป็นอมตะ " เชียงตี้ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ และก็เอียงสายตาหลบหยางเฉินเล็กน้อย พร้อมกับคิดในใจไปด้วย ' เขาต้องการอะไรจากเรากันนะ? '
ส่วนทางด้านลูกศิษย์ของนิกายเมฆสรรค์ที่กำลังนั่งคุกเข่ากันอยู่ด้านหลัง ทุกคนต่างก้ฟพากันมองไปที่หยางเฉินด้วยแววตาไม่พอใจกันทั้งนั้น ' หึ! ใบหน้าของตัวหัวหน้าอย่างเชียงตี้ยอมแพ้แล้วก็จริง แต่พวกนั้นยังคงไม่รู้ถึงพลังของเราสินะ- งั้นก็คงต้องแสดงให้มดปลวกพวกนี้มันดูหน่อยก็แล้วกันว่าสิ่งที่พวกมันกำลังคิดอยู่มันมีความผิดขนาดไหน ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่กวาดสายตามองพวกลูกศิษย์นิกายเมฆสรรค์ ที่กำลังพากันม
