ร่างบางในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งของเธียร สวมกางเกงวอร์มขาวยาวพร้อมปล่อยผมยาวที่แห้งหมาดหลังสระผมเสร็จเรียบร้อย
ตอนแรกก็ช่างใจอยู่นานว่าจะเอายังไงต่อ แต่เหมือนว่าฟ้าฝนจะเป็นใจ เทกระจาดชนิดที่มองแทบไม่เห็นถนนข้างนอก ลำพังแค่ร่มคันเดียวก็คงเอาไม่อยู่แน่ เพราะงั้นเธอถึงได้ตัดสินใจนอนค้างห้องเขา
อีกเดี๋ยวเดียวก็เช้าแล้ว.. ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
เธอเดินตัวลีบๆ ลงไปนั่งที่โซฟา พร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหัวไปพลาง เพราะตอนนี้เธียรกำลังอาบน้ำอยู่ และเหมือนว่าเขาจะใช้เวลาข้างในนั้นนานผิดปกติด้วย
"ทำไมใจมัน.." ริมฝีปากเล็กๆ นั่นพึมพำขึ้นกับตัวเอง
เธอยกมือขึ้นกุมอกที่เต้นแรงจนจับจังหวะไม่ทัน ตอนนึกถึงใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ในระยะใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขา เเถมวันนี้เจ้าตัวยังยิ้มมากกว่าทุกวันอีกต่างหาก
ยิ่งเธียรยิ้มได้เพราะเธอ.. ใบหน้าขาวก็ยิ่งเห่อร้อนจนแทบจะไหม้อยู่แล้ว
“มีน”
เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นจากด้านหลั
