คอนโดเธียร
พอมาถึงที่คอนโดเขาก็เดินนำหน้าเธอไปเปิดห้องก่อน ผลมาจากเธอที่เอาแต่ก้าวเอื้อยอ้ายดูเชื่องช้าสำหรับเขาไปหมด แถมยังเอาแต่ก้มหน้าก้มตาหาเหรียญบนพื้นจนเขาถอนหายใจหงุดหงิดใส่หลายที
“ฉันลืมเลย..” มีนพูดขึ้นหลังจากเพิ่งขึ้นได้ว่าในกระเป๋าผ้าไม่มีตำราเรื่องเลยแม้แต่เรื่องเดียว
“อะไรของเธออีก” เธียรตวัดสายตามองเธอ ก่อนทั้งสองคนจะมาหยุดอยู่กลางห้อง พร้อมหันประจันหน้าสบตากันในวินาทีที่มีนเผลอลืมตัวเงยหน้ามองเขาเช่นกัน
“หนัง.. หนังสือน่ะ ฉันไม่ได้เอามาเลย แล้วแบบนี้เราจะติวยังไง”
คิ้วเข้มหักงอมองอีกฝ่ายที่แสดงสีหน้าตื่นตระหนก และเธอก็มักจะมีท่าทีหวาดกลัวเสมอเวลาอยู่ต่อหน้าเขา
“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันกลับไปเอาก่อน นายรอที่นี่ก็แล้วกัน” มีนพูดพลางรีบหันฝ่าเท้าเตรียมกลับ คล้ายว่ากลัวจะถูกเขาต่อว่า แต่เธียรเดินไปขวางเอาไว้ได้ทัน
“ฉันดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไง” เธียรกดสายตามองคนตัวสูงเท่าอก ที่แ
