[ ปลายฟ้า : พาร์ท ]
ฉันเงยหน้ามองท้องฟ้าข้างบนที่แทบจะมองไม่เห็นดวงดาวในยามค่ำคืน อาจเป็นเพราะเมืองกรุงมันสว่างเกินไป เลยบดบังความสว่างไสวของดวงดาวจนหมด
ฉันละสายตาจากพระจันทร์เพื่อมองหน้าเฮียสิงห์ เขาสูดลมหายใจแล้วผ่อนปรนออกมาพร้อมคำตัดพ้อประโยคเดิม ที่ทำเอารอยยิ้มบนหน้าฉันหายไปทันที
“อ่า มีเมียก็แล้ว มีเงินเก็บก็พร้อมแล้ว..” เขาหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าคาดหวัง
“เด็กคนนึงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะคะเฮีย ตอนนี้เรายังไม่พร้อมหรอกค่ะ” ฉันตอบตัดบทอย่างไม่ให้ความหวัง แล้วก็เป็นประโยคเดิมที่ฉันบอกเขาเสมอมา
“แล้วเมื่อไหร่เธอจะพร้อมล่ะ หืม” น้ำเสียงนุ่มนวลก็จริง แต่สายตาของเขาดูคาดหวังว่าฉันจะตอบตกลงยอมให้เรามีลูกด้วยกัน
ใช่ ตอนนี้ฉันกลายเป็นอินเทิร์นที่ขึ้นเวรติดต่อกันไม่ได้พัก ไหนจะต้องรับความกดดันจากสตาฟแล้วก็พยาบาลอีก ฉันไม่คิดว่าตัวเองพร้อมเท่าไหร่ที่จะมีลูก
“เธอไม่คิดว่าฉันเป็นพ่อที่ดีได้เห
