"ทำไมเวลาแด๊ดดี๊ตื่น ถึงชอบทิ้งหนูไว้คนเดียว ทำไมถึงไม่ยอมปลุกหนูด้วยคะ!"
เสียงของฟารินทำให้คนที่กำลังคุยงานอยู่ถึงกับหยุดลง สายตาคมกริบมองแฟนสาวที่อยู่ในชุดคลุม ยืนทำหน้าหงิกหน้างอ ตรงหน้าประตูห้องทำงาน ความน้อยอกน้อยใจทำดวงตาคู่สวยแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้านั้นเบ้ไปมาจะร้องไห้หลายต่อหลายครั้ง
"แด๊ดดี๊ขอโทษ แด๊ดดี๊เห็นหนูหลับอยู่เลยไม่อยากรบกวน แถมเมื่อคืนหนูยังแพ้ท้องหนักอีก แด๊ดดี๊ไม่อยากปลุก เพราะอยากให้หนูได้พักผ่อน" เขาเดินมาโอ๋ฟาริน โดยใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดคุยด้วย เวลานี้เธอค่อนข้างอารมณ์แปรปรวน แถมยังแพ้ท้องหนักขึ้นทุกวัน หากแพ้ท้องแทนได้ เขาคงยอมแพ้ท้องแทนเธอแล้ว
"แด๊ดดี๊ใจร้ายฮึก...ไม่รักแล้ว ระ..รักแค่จิ๋วพอ"
"อย่าลืมสิ ว่าถ้าไม่มีแด๊ดดี๊จิ๋วจะอยู่ให้หนูรักไหม รักจิ๋วก็ต้องรักพ่อจิ๋วด้วยนะ เข้าใจไหม"
"ไม่เอา ไม่รักพ่อจิ๋ว รักแค่จิ๋ว" เขาอมยิ้มกับความน่ารักของฟาริน แม้เธอ
