หลังจากยืนอึ้งอยู่นาน เมื่อได้สติก็รีบเดินตามคนสนิทของมาเฟียเข้ามาในผับอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอตามธันวาทัน ไม่ปล่อยให้คลาดสายตาเหมือนครั้งที่แล้ว ส้นสูงหกนิ้วก้าวขึ้นบันไดตามเจ้าของแผ่นหลังแกร่งตามมาติดๆ เธอใช้โอกาสที่เขาเดินเลี้ยวเข้าไปมุมหนึ่งของชั้นสอง ผลักหลังของธันวาจนเขาเซเกือบล้ม ดีที่ตั้งตัวทัน
ผลัก!
"ทำอะไรของคุณเนี่ย!" คนโดนผลักหันมาถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ ผิดกับอีกฝ่าย ที่ยืนกอดอกยกยิ้มสะใจ ที่สามารถทำให้ธันวาหงุดหงิดได้
"ฉันจะไม่พูดพร่ำทำเพลงนะ ที่นายด่าฉันเมื่อกี้ นายจะขอโทษฉันดีๆ หรือจะให้ฉันรายงานพฤติกรรมของนายกับเจ้านายของนาย"
"อยากทำอะไรก็ทำ"
"นายไม่มีสิทธิ์เดินหนีฉันนะ!" สโรชาเดินมาขวางหน้า พลางใช้มือผลักอกแกร่งของธันวาให้ถอยกลับไปยืนที่เดิม
"คนเดียวที่ผมจะฟัง คือเจ้านายของผมเท่านั้น"
"ถ้านายไม่ขอโทษฉัน อย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ" รอยยิ้มมุมปากธันวาผุดขึ้นมา เมื่อคนตรงหน้ากำ
