"ไว้พร้อมจะให้เหยื่อเจาะไข่แดงเมื่อไหร่ ค่อยเรียกตัวเองว่านักล่านะ"
ชายหนุ่มดึงใบหน้าตัวเองกลับ หลังจากพูดประโยคนั้นจบ และกลับมานั่งทำความสะอาดของอันตรายที่ถูกสถาปนาขึ้นเป็นลูกรักต่อ ในขณะที่สโรชานอนทำอะไรไม่ถูก หลังจากโดนธันวาพูดแบบนั้น เธอเม้มปากเข้าหากันแน่น สายตามองอีกฝ่ายอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะผลุนผลันออกจากห้องนอนของชายหนุ่มไปโดยไม่กล่าว
"บ้า! บ้าที่สุดเลย คิดว่าตัวเองใครถึงกล้ามาพูดจาแบบนั้นกับฉะ..." เธอเดินบ่นให้คนสนิทมาเฟียตลอดทางอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะหยุดชะงักลง เพราะชายชุดดำสองคนที่เดินมาขวางหน้า
"ใครวะ ไม่เคยเห็นหน้า"
"นั่นสิ แต่สวยนะ"
เธอมองชายชุดดำสองคน ที่กำลังพูดถึงเธอและมองมาที่เธอพร้อมแววตาหื่นกาม ขาทั้งสองข้างบอกให้เธอถอยหลังออกห่างอัตโนมัติ ไม่วายที่สองคนนั้นจะเดินตามเธอ
ปึก
แผ่นหลังของเธอเหมือนชนอะไรบางอย่างที่ขวางอยู่ หัวใจนั้นแทบหยุดเต้นลง ความกลัวเริ่มเข้าครอ
