แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูเรียกความสนใจจากคนที่นอนคว่ำหน้าเล่นเกมอยู่ได้ไม่น้อย เธอเอี่ยวตัวกลับไปมองเจ้าของใบหน้าไร้ความรู้สึกก่อนจะหันมาเล่นเกมต่อ
"ช่วยไปส่งหนูที่บ้านด้วยนะคะ หรือถ้าพี่โจชัวไม่ว่างบอกคนของพี่ไปส่งหนูก็ได้" เธอพูดโดยไม่มองหน้าเขา
มาเฟียหนุ่มไม่ตอบเขาล้วงบุหรี่ในกระเป๋าเดินผ่านคนตัวเล็กไปยืนตรงระเบียงห้อง ฟารินช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าของแผ่นหลังแกร่ง แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจปิดสมาร์ทโฟนและก้าวขาลงจากเตียงเดินตรงไปหาเขา
"ทำไม" เขาถามเสียงเรียบพร้อมพ่นควันสีเทาออกมา สายตาทอดมองสายฝนที่โปรยปรายลงมาไม่มีทีท่าจะหยุด
"หนูลืมไปว่าต้องส่งไฟล์งานให้เพื่อน ก็เลยว่าจะกลับไปส่งให้"
"เพื่อนเธอคนนั้นคงสำคัญน่าดู"
"ค่ะ" เธอตอบแบบไม่คิดอะไร จากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรมีเพียงความเงียบที่เริ่มเข้าปกคลุม บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความอึดอัด
มาเฟียหนุ่มขยี้บุหรี่ทิ้งลงถังขยะก่อนจะหันมา
