2 ปีต่อมา
“ลูกสาวเราทำไมมันน่ารักน่าชังแบบนี้จัง” ชิเอลพูดเสียงละมุนเมื่อเห็นหนูน้อยวัย 5 เดือนอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง
ตัวเล็กมองเขาตาใสแป๋วจนอดไม่ได้ที่จะหอมสักฟอดให้ชื่นใจ
“ชิเอลหอมลูกจนแก้มช้ำหมดแล้วนะ” โรสรินแหย่แต่ก็ยิ้มให้กับคุณพ่อมือใหม่ด้วยความขบขันเพราะเขาเห่อลูกมาก เห่อตั้งแต่ยังไม่คลอดจนตอนนี้อุ้มไม่วางมือเลย
“ใช่อุ้มจนติดมือแล้ว เอามาให้แม่อุ้มบ้าง” แพรวาเข้ามาแย่งหลานมาอุ้มและมองค้อนลูกชายที่ชอบอุ้มเอาไว้คนเดียว
“ว่าลูกว่าอุ้มติดมือ แต่แม่ไม่ดูตัวเองเลยนะครับว่าอุ้มหลานตั้งแต่เช้าจนเย็นผมพึ่งได้อุ้มลูกยังไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำไปครับคุณหญิงแพรวา” เขาประชดและมองผู้เป็นแม่อย่างตัดพ้อ
“ก็หลานฉัน ฉันรักของฉัน”
“นั่นก็ลูกผม ผมก็รักลูกผม” ทั้งสองต่างไม่ยอมเพราะหลงเด็กสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้มาก จนโรสรินได้แต่อมยิ้มเพราะทั้งสองเป็นแบบนี้ตั้งแต่ลูกสาวเธอออกมาลืมตาดูโลก
“เอวาหลานย่
