“ไม่คิดจะกอดให้รางวัลกันบ้างเหรอ”
“ทะ ทำได้เหรอ” ชิเอลพูดเสียงตะกุกตะกักเหมือนคนติดอ่าง โรสรินเห็นแบบนั้นก็ยิ่งอมยิ้มขำกับความน่ารักที่เหมือนเด็กน้อยของเขา
“ทำไมถึงทำไมไม่ได้ล่ะ”
“โรสไม่เกลียดชิเอลเหรอ” เขาพูดเพราะจนโรสรินต้องอมยิ้ม ไม่คิดว่าจะได้ยินเขาแทนตัวเองว่าชื่อ มันช่างน่ารักจริงๆ
“ทำไมต้องเกลียดล่ะ”
“ก็...”
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว ชิเอลเองก็พูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่เป็นความจริงอย่างที่พูด แค่พูดแหย่กับเพื่อนเท่านั้น”
“โรส....” ชิเอลเสียงสั่นไม่คิดว่าหญิงสาวจะให้อภัยเขาจริงๆ
“จะร้องไห้เหรอ”
“ปะ เปล่า”
“ถ้าโกหก โรสจะโกรธนะ” เธอแกล้งทำเสียงดุ และก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อร่างหนาดึงเธอเข้าไปกอดแน่น
“อื้ม ชิเอลร้อง เพราะชิเอลดีใจที่โรสให้อภัยชิเอล”
“เด็กน้อยจริงๆ เลย หายไปไหนมาโรสรอชิเอลมาตั้งหลายวัน”
“ไม่อยากทำให้เศร้าเวลาที่เห็นหน้าของชิเอล” เขาว่าและกอดร่างเล็กแน่น
“ก็เลยพยายามหลบ
