บทที่ 10 จับและขยี้ให้แหลกคามือ

1389 คำ

“โรสแกกลับเองได้นะ” แป้งถามด้วยเป็นห่วงเพราะเพื่อนสาวขับรถมา ส่วนเธอแฟนมารับ “กลับได้ไม่ได้เมาแค่กรึ่มๆ เอง รีบกลับดูนนท์เถอะมองฉันตาขวางแล้ว” เธอรีบบุ้ยปากให้แป้งดูแฟนหนุ่มของตัวเองที่มองเธอด้วยสายตาคาดโทษที่ชอบขโมยแฟนของเขาหนีเที่ยวอยู่ตลอดเวลา “โอเค ไว้เจอกันวันหยุดนะ” “อืม” โรสรินระบายยิ้มและเดินไปทางที่รถของตัวเองจอดเอาไว้อีกทางหนึ่ง “ไงคุณโรส ลืมนัดของเราไว้รึเปล่า” เสียงทุ้มที่ฟังแล้วมันช่างดูไม่ปลอดภัยเอาเสียเลยเอ่ยดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเธอ หญิงสาวจึงค่อย ๆ หันไปมองอย่างหวาดระแวง “คุณภูมิ!” “ยังดีที่จำผมได้ หลอกให้ผมซื้อรถแล้วคุณคิดที่จะชิ่งหนีเหรอ” ภาคภูมิพูดพร้อมกับแสยะยิ้มมองมาที่โรสรินอย่างเอาเรื่อง “โรสไม่ได้หนีนะคะ แต่โรสแจ้งคุณไปแล้วไงว่าจะติดต่อไปไม่ได้บอกว่าต้องเป็นวันนี้นะคะคุณภูมิ” โรสรินพยายามพูดเสียงหวานและโน้มน้าวให้อีกฝ่ายคล้อยตาม แต่ดูแล้วเหมือนอีกฝ่ายจะไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม