บทที่ 2 มาทวงสัญญาเหรอ
1285 คำ
2 ปีต่อมา วันจบการศึกษา
ปึก!!
“ไม่มีตาหรือว่าตาบอดถึงไม่เห็นว่ามีคนเดินมา”
เสียงคุ้นๆ ชิเอลจึงรีบหันหน้ามาดูว่าใช่คนที่เขาคิดไหม นั่นไงใช่เลยคือเธอจริง ๆ ด้วย เสียงยังคงเย่อหยิ่งเหมือนเดิมไม่มีผิด
“ไงมาตามทวงสัญญาถึงที่เลยเหรอ” เสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยถามและกำชับมือกอดเอวคอดแน่น
“ไอ้เด็กบ้านี่!” เสียงไม่พอใจดังขึ้นเมื่อเธอเห็นผู้ชายคนที่เคยเจอที่ผับเมื่อสองปีก่อน แต่วันนี้ไม่คาดคิดว่าจะเจอเขาที่นี่อีก โลกมันช่างกลมเสียเหลือเกินตลกสิ้นดี
“หึ เด็กอีกแล้ว สนใจเอาเด็กคนนี้ไปเลี้ยงต้อยสักคนไหมล่ะครับคุณพี่สาว” ชิเอลยักคิ้วให้อย่างกวน ๆ และยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าสวยที่ตอนนี้มองเขาอย่างเอาเรื่อง
“ปล่อยฉันไอ้เด็กเหลือขอ” ร่างสวยสลัดแขนแกร่งออกและสะบัดผมเดินไปข้างหน้าโดยไม่สนใจสายตาที่แพรวพราวจากหนุ่มคนด้านหลังแม้แต่น้อย
“อย่าโดนเด็กคนนี้จับกินก็แล้วกันนะพี่สาว” ชิเอลแกล้งพูดไล่หลังแต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจ เขาดูจนหญิงสาวเดินเข้าไปในฝูงชนและคลี่ยิ้มอย่างมาดร้าย
“แล้วเราจะได้เจอกันอีก หึ หึ” ชิเอลมองแผ่นหลังเล็กที่เดินเข้าไปในฝูงชนอย่างเงียบ ๆ เขาถึงยอมเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่ไซรัสได้ขอฟาติมาแต่งงาน
อีกด้าน
“ไอ้แมงดา ไอ้สารเลวเอ๊ย” โรสรินเข้ามากระชากผมของชายหนุ่มที่เธอคิดว่าอีกคนเป็นแฟนของเธอมาโดยตลอดอย่างแรง เธอสู้เลี้ยงดูปูเสื่อมาตั้งนานแต่กลับมาทำระยำกับเธอเสียได้
“พี่โรสปล่อยผมก่อน มีเรื่องอะไรกันครับ” ก้องพยายามพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลถึงแม้จะโกรธและอายสายตาผู้คนมากขนาดไหนก็ตาม
“ยังมีหน้าจะพูดอีกเหรอ ฉันนี่โง่จริง ๆ ที่รับเลี้ยงแมงดาอย่างนายมาได้ตั้งหลายปี เอาไปอยากได้มันมากนักก็เอาไป และอย่าเสือกมายุ่งวุ่นกับฉันอีกอีเด็กหัดมีผัว”
พรึ่บ! โรสพูดจบก็ปารูปถ่ายใส่หน้าผู้หญิงข้างกายของก้องที่เธอนั้นคอยบอกตลอดว่าเป็นเพื่อนสนิทก้อง เป็นแค่เพื่อนแต่ในรูปมันมากกว่าเพื่อนเสียอีก หลายรูปปลิวว่อนมีทั้งเปลือยกายกันอยู่บนเตียง จูบกันบ้าง และที่เธอตาสว่างได้ขนาดนี้ เพราะอีนางตัวดีคนนี้แหละส่งมาให้เธอเอง สงสัยอยากมีผัวจนตัวสั่น
“พี่โรสนี่มันอะไรกันครับ ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะครับ” ก้องเข้ามาดึงมือเล็กไม่ให้หญิงสาวเดินออกไป
“ยังหน้าด้านไม่ยอมรับอีกเหรอก้อง อีนังนั้นมันส่งรูปมาให้ฉันดูหมดแล้ว”
“ข้าวฟ่างเธอทำอะไรลงไป” ก้องหันมาถามด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดที่ผู้หญิงอีกคนกำลังทำให้เขาเสียผู้หญิงที่คอยดูแลเขาเรื่องเงินไม่เคยทำให้เขาลำบากจนกระทั่งเรียนจบมหาวิทยาลัย
“ก็ตามนั่น ก้องเองก็เบื่อไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่เบื่อจะมาหาข้างฟ่างทำไมกัน” ตัวปัญหาพูดอย่างไม่แคร์สายตาใครถึงแม้จะมีตาหลายสิบคู่มองมาทางพวกเธออยู่ก็ตาม
“ยัยโง่เอ๊ย เธอคิดว่าฉันจะโง่เอาเธอเป็นแฟนรึไงฮะ พี่โรสครับผมรักพี่จริง ๆ นะครับ ให้อภัยผมสักครั้งนะ” ก้องเอ่ยเสียงอ้อนวอนเพราะไม่อยากให้หญิงสาวหลุดมือไปจริง ๆ
“โทษทีนะน้องพอดีพี่ไม่ชอบกินของเหลือจากใคร” โรสรินปัดมือออกและตอบกลับอย่างขยะแขยง
“พี่โรส” ก้องตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวไล่หลัง แต่เธอก็เดินออกมาอย่างไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ถามว่าเธอเจ็บไหม เธอเจ็บมาก ที่เจ็บไม่ใช่ว่ารักนะ แต่เจ็บที่โดนเด็กมันหลอก เงินที่เสียไปเธอก็ไม่เสียดายหรอกเพราะไม่กี่วันเธอก็หาใหม่ได้ แต่เสียหน้ามันเอากลับมาไม่ได้ อีกแค่ไม่กี่วันเธอจะเป็นคนสลัดเด็กนั้นไปแท้ๆ กลับมาทำให้เธอเสียหน้าเสียก่อนที่เธอจะเป็นคนยุติสัมพันธ์
ปึก!
“ไอ้ระยำเอ๊ย”
“ยัยโรสคนเหี้ย ๆ แกอย่าไปเสียใจเลย ปล่อยให้เหี้ยกับเหี้ยมันอยู่ด้วยกันนะดีแล้ว”
“ฉันไม่ได้เสียใจที่โดนมันสวมเขา แต่ฉันเสียใจที่เสียเวลาอยู่กับมัน คอยส่งข้าวส่งน้ำให้มันกินจนมันเรียนจบแค่นั้นเอง” เธอหันไปบอกกลุ่มสองคนที่นั่งขนาบข้างกับเธอ เพราะทุกคนต่างเป็นห่วงว่าเธอนั้นจะเสียใจจึงรีบมาหาทั้งที่แต่ละคนก็มีแฟนกันหมดแล้ว
“เออ เห็นแกไม่ได้เสียใจเรื่องนั้นก็ดีไป ไปเอาเงินคืนกันไหมว่ะ” นิชาตบโต๊ะและรู้สึกแค้นแทนเพื่อน ที่เพื่อนเธอดูแลไอ้แมงดานั้นมาอย่างดียุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตรอมมันยังกล้ามานอกใจได้
“เออ ไปไหม ฉันไปเป็นเพื่อนแก เดี๋ยวเรียกให้แฟนฉันมาสมทบอีกแรง”
“ขอบใจนะยัยแป้ง ยัยนิชา อย่าไปหวังว่าเงินจะได้คืนเพราะมันไม่มีคืนให้ฉันหรอก แค่มันมีชีวิตรอดด้วยลำแข้งของมันเองก็บุญแล้ว ดูสิมันจะไปไหนได้”
“ถ้าแกปล่อยวางได้พวกฉันก็โอเค”
“ไหน ๆ ก็โสดแล้วหาเด็กใหม่มาย้อมใจดีกว่าไหมว่ะมึง”
“ยัยนิชา ยังไม่เข็ดอีกเหรอว่ะ แกยังไปยุให้มันเลี้ยงต้อยอีก”
“ก็เด็กมันอร่อยนะสิแก” โรสพูดและหัวเราะออกมาด้วยความขบขันทั้งที่พึ่งโดนเด็กมันสวมเขาแท้ ๆ
“ยังไม่เข็ดอีกนะมึง ถ้ามีอีกครั้งนั่งแดกเหล้าไปคนเดียวแล้วกัน พวกฉันสองคนไม่มาช่วยปลอบใจแล้วนะเว้ย”
“ล้อเล่น เข็ดกับเด็กไปอีกนานว่ะ ครั้งนี้เกินทน เสียทั้งเงินเสียทั้งตัวมันดีจริง ๆ ชีวิตอีโรสเนี่ย”
“คีพลุคหน่อยเพื่อน หนุ่มหน้าตาดีกำลังมองมาทางแก” แป้งสะกิดให้เพื่อนที่กำลังเอาเหล้ายัดเข้าปากไม่หยุดให้หันมาดูแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมหันไปมอง
“จริงวุ้ยงานดีแท้ทรงแบด ๆ อย่างนี้พี่ชอบ” นิชาพูดเสริมพลางเช็ดน้ำลายที่กำลังหก
“เขาเดินมาทางโต๊ะเราด้วยแก เอาแป้งมานิชาเอาแป้งมา” แป้งขอให้นิชาหยิบแป้งตลับให้เพราะอยากจะโป๊ะแป้งให้มันดูดีกว่านี้
“ได้ข่าวว่าแกสองตัวมีผัวแล้วไม่ใช่เหรอ” โรสรินที่รู้สึกระอากับเพื่อนสองคนนี้จึงโพล่งขึ้นมา
“โทษนะครับขอชนแก้วด้วยได้ไหม”
--------------------------
ใช่กินเด็กมันอร่อยจริงๆ นะ 555
แต่ระวังเด็กมันจะกินทั้งตัว
สปอยล์
“พึ่งออกจากคุกเหรอ ฉันไม่คุยกับคนที่ติดคุกนะ”
“ทำไมคิดว่าผมเพิ่งออกจากคุกล่ะ”
“สักเต็มแขนเต็มตัวแบบนี้ไม่ติดคุกแล้วเขาเรียกอะไรล่ะน้อง”
“ปากพี่สาวนี่น่าจูบจริง ๆ เลยนะครับ” ใช่ปากเธอมันน่าจูบ เพราะเธอมันปากดี
- ผู้เขียน
