“ค่ะอาเพลิง”
“ทำได้ใช่ไหม”
“คะ” เธอรับคำแล้วเงยหน้ามองเขาอย่างสงสัย คำว่าทำได้ใช่ไหม มันหมายถึงอะไร
“หมายถึงงานบ้านที่เราจะทำร่วมกัน ทำได้ใช่ไหม” เขาถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ
“ทำร่วมกันเหรอคะ” แทนที่จะตอบว่าได้หรือไม่ได้ เธอก็ขมวดคิ้วอีกครั้งอย่างนึกแปลกใจ
“ใช่ ต่อไปเราอาจจะจ้างบริษัทพวกนั้นมาอาทิตย์ละครั้ง ที่เหลือเราทำกันเอง บ้านหลังนี้ไม่ได้ใหญ่มากและเราก็อาจจะมีกิจกรรมทำร่วมกัน อาไม่อยากให้คนนอกมายุ่งวุ่นวายโดยไม่จำเป็น”
“ได้ค่ะ” เมื่อเขาอธิบายมาเช่นนี้จะให้เธอบอกว่าทำไม่ได้อย่างไรกัน ส่วนคำว่า ‘กิจกรรมทำร่วมกัน’ ก็ทำให้เธอหน้าแดงเป็นริ้วๆ พอจะนึกออกอยู่บ้างว่ากิจกรรมอะไรที่เพลิงตะวันชอบ อย่างเช่นที่สนามนั่นก็กิจกรรมที่เขาชอบหรืออาจจะทุกที่ ทุกตารางนิ้วของตัวบ้านนี้ก็ว่าได้ คิดมาตรงนี้ก็หวามในอกนัก
“มาจัดการกับหมูกัน” พิมพ์ดาวหลุดจากภวังค์ความคิด แล้วเขาก็พาเธอไปช่วยกั
