“เข้าบ้างแต่ไม่ประจำ อาทำงานที่บ้านเสียส่วนใหญ่”
“อ๋อ...” เธอพอจะเข้าใจและนึกออกเพราะมักเห็นเขาทำงานในห้องทำงานหลายชั่วโมง ส่วนใหญ่จะนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์และมีการเซ็นเอกสารที่เขานั่งอ่านอยู่นานสองนานอีกพอสมควร
นอกจากกิรนาแล้วเธอเคยเป็นผู้ชายท่าทางสุภาพอีกคนหนึ่งเข้าออกบ้านหลังนี้เป็นประจำ ได้ยินเพลิงตะวันเรียกเขาว่าประพันธ์ เขาจะมาพร้อมเอกสารและรายละเอียดงานอีกมากมายมาสรุปคร่าวๆ นำเสนอ แล้วก็ตกลงกันในที่สุด ก่อนจะจากไปและกลับมาใหม่เมื่อได้ความคืบหน้าอะไร ผู้ชายคนนี้เคยไปรับเธอที่โรงเรียนประจำกลับมาบ้าน แต่เธอจำได้แม่นถึงความสุภาพและอ่อนโยนของเขา
“เดี๋ยวนี้มีเทคโนโลยีทันสมัยก็ทำงานง่ายขึ้น เรื่องเวลาเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้ามัวแต่จะเข้าบริษัท ไปนั่งรถติดอยู่อีกเป็นชั่วโมง เสียเวลาเปล่าๆ” เขาพูดเหมือนสอนเธอไปในตัว
หลังจากนั้นกิจกรรมในช่วงเย็นๆ นั้นเป็นการทำอาหารรับประทานกันเช่นเดิม พอเสร็จก
