“ว่าแล้วต้องถามคำถามนี้ พ่อแม่เราก็เป็นคนจีนเลือดผสมจ้า หน้าตาเลยออกมาอย่างที่เห็น อากีก็เหมือนกัน เราอยู่กันด้วยความเข้าใจ ครอบครัวของเราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลยนะ มีแค่โต้แย้งกันด้วยเหตุผลบางครั้ง”
“น่ายินดีจังเลยนะคะ” พอพูดมาถึงตรงนี้ พิมพ์ดาวก็หน้าหมองลงทันที
“เป็นอะไรจ๊ะ คิดเรื่องพ่อแม่อยู่เหรอ” ถามแล้วดึงมากอดอย่างนุ่มนวล แต่พิมพ์ดาวกลับกอดรัดเสียแน่น
“หนูคิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ ฮึกๆ ฮือๆๆ” จู่ๆ ก็อยากร้องไห้ขึ้นมา พิมพ์ดาวร้องไห้เบาๆ อยู่ในอ้อมแขนของนิดา
นิดาลูบหลังลูบไหล่ ลูบหัวเบาๆ เพื่อปลอบโยน
“พวกท่านอยู่บนสวรรค์และคงกำลังมองมายังหนูดาวนะลูก อย่าร้องไห้ให้พวกท่านเห็นสิ เดี๋ยวพวกท่านจะเป็นห่วง ไม่สบายใจเปล่าๆ คนเราเกิดมาต้องเข้มแข็งนะคะ แล้วก็ฝ่าฟันอุปสรรคให้ได้ ถ้ามีปัญหาอะไร หนูบอกอาได้ทุกเรื่องเลยนะ อายินดีรับฟังและช่วยหนู หนูก็เหมือนลูกสาวอา”
พิมพ์ดาวกราบที่อกของนิดา เธอรู้แ
