ป๋าฟ้าเดินมาเห็นหนูจ๋าออกจากห้องครัวพอดี พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกจึงรีบเข้าไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
"หนูจ๋าเป็นอะไรลูก"
"แม่จ๋าทำอะไรก็ไม่รู้ค่ะพ่อหนูเหม็นจังเลย"
ป๋าฟ้ามองเข้าไปในครัวที่เมียรักกำลังทำอาหารอยู่ ท่านทำจมูกฟุดฟิดสูดกลิ่น
"เหม็นอะไรกัน นี่มันกลิ่นกระเทียมเจียวนี่นา หอมจะตาย"
"แต่หนูเหม็นค่ะ อื้อ…"
หนูจ๋าทำท่าพะอืดพะอมแล้ววิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ ป๋าฟ้ารีบตามไปลูบหลังให้ลูกสาวด้วยความเป็นห่วง
"ไม่สบายหรือเปล่าลูก เวียนหัวไหม ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา" ป๋าฟ้าทั้งลูบหลังทั้งแตะตามตัวลูกสาว ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
"เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ" หนูจ๋าตอบหลังจากที่บ้วนปากเรียบร้อยแล้ว
"งั้นก็ไปนั่งพักที่ริมเฉลียงก่อน ไปนั่งตรงที่ระบายอากาศดีๆ จะได้รู้สึกดีขึ้น"
หนูจ๋าพยักหน้ายอมให้ผู้เป็นพ่อประคองพาไปนั่งเก้าอี้ที่เฉลียงหน้าบ้าน
แม่ปันปันเดินออกมาจากห้องครัว เห็นสามีกำลังใช้พัดโบกให้ลูกส
