คุณอาสุดร้าย แต่งงานสายฟ้าแลบ

บทที่ 2 แม่สามีมาจับชู้

บทที่ 2 แม่สามีมาจับชู้

ฮันนี่ยืนแข็งทื่อ เลือดพุ่งขึ้นหน้า อับอายจนไม่รู้จะทำอย่างไร

แต่แม่ของมาร์ตินกลับไม่มีท่าทีตำหนิเธอเลยสักนิด รีบพาเธอไปอยู่ข้างหลังตนเอง แล้วตะโกนใส่กรกันธ์เสียงดัง ท่าทางนั้นทำให้ยากที่จะเชื่อมโยงกับคนที่วางแผนกับเธอ

"กรกันธ์ คุณทำเกินไปแล้ว! คุณดูสิ่งที่คุณทำสิ มันเป็นการกระทำของคนหรือเปล่า? กล้ารังแกว่าที่ลูกสะใภ้ของฉัน! คุณไม่เห็นพวกเราเลย!" พูดจบ เธอก็หันไปมองฮันนี่ที่หน้าซีดและรู้สึกอึดอัดใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยุติธรรม

"ฮันนี่ไม่ต้องกลัว ป้าจะจัดการให้เอง!"

ฮันนี่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่มองดูว่าที่แม่สามีด้วยความระมัดระวัง ในหัวใจก็ยิ่งสับสน กรกันธ์ที่นั่งอยู่บนรถเข็นพลางยิ้มเยาะเบาๆ

"พี่สะใภ้มาเร็วจริงๆ นะ! วางแผนได้ดีขนาดนี้ คงเรียกคุณพ่อมาด้วยแล้วใช่ไหม?"

ฮันนี่เพิ่งขมวดคิ้ว แม่ของมาร์ตินก็รีบดึงเธอออกไป ขณะเดินก็พูดไปด้วย

"ฮันนี่ อย่าไปฟังเขาพูดกลับกลอก! ไม่ต้องกลัวนะ ป้าจะจัดการให้!"

ฮันนี่ในตอนนี้หัวสมองยุ่งเหยิงไปหมด ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าแม่ของมาร์ตินหรือกรกันธ์ใครเป็นคนดีหรือคนร้าย จึงได้แต่ปฏิเสธ

"คุณป้าคะ ฉันอยากกลับไปสงบสติอารมณ์คนเดียวก่อน"

แต่แม่ของมาร์ตินไม่ให้โอกาสเธอเลย จับข้อมือเธอแน่น ดึงเธอไปที่ห้องโถงใหญ่ด้วยแรงที่มาก แล้วรีบฟ้องสมภพ ชายชราที่ถือเป็นหัวหน้าใหญ่ของตระกูลสุขสวัสดิ์รังษีทันที

"คุณพ่อคะ กรกันธ์ย่ำยีว่าที่ลูกสะใภ้ของฉัน! ฮันนี่ที่บริสุทธิ์ผุดผ่องต้องเสียให้เขาไป วันนี้ต้องมีคำอธิบายให้ฉันนะคะ!"

สมภพได้ยินแล้วโกรธจัด ตะโกนขึ้นไปที่ชั้นสองว่า

"ไอ้สัตว์นรก แกลงมานี่เดี๋ยวนี้นะ!"

ฮันนี่ยืนอยู่กับที่ อับอายจนต้องจิกเล็บลงในฝ่ามือ หัวใจรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีด เธอในนามแล้วคือว่าที่หลานสะใภ้ของสมภพ

ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ต่อไปเธอจะเผชิญหน้ากับมาร์ตินและคุณปู่สมภพอย่างไร?

สมภพในตอนนี้ก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน เขากุมหน้าอกแล้วมองไปที่พ่อบ้าน

"ไป! รีบพาตัวไอ้ลูกทรพีลงมาเดี๋ยวนี้!"

พ่อบ้านรับคำแล้วขึ้นไปชั้นบน เข็นรถเข็นของกรกันธ์เข้าไปในลิฟต์ พาเขาลงมาชั้นล่างทันที เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่น คุณปู่สมภพก็ยกไม้เท้าขึ้นเคาะโต๊ะแล้วกล่าวว่า

"บอกมาสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!"

กรกันธ์ยังไม่ทันได้พูดอะไร เมทินี แม่ของมาร์ตินก็รีบเข้ามาแย่งพูดก่อน

"คุณพ่อคะ เมื่อคืนฮันนี่ถูกคนในห้างวางยา แล้วพอเจ้าสามกลับบ้านมาเห็นฮันนี่มาพักอยู่ที่บ้านเรา ก็เลยคิดไม่ดีแล้วให้คนใช้ในบ้านพาฮันนี่ไปที่ห้องของเขา!"

เสียงนั้นเพิ่งจบลง คนรับใช้หลายคนก็พาคนใช้ที่หน้าตาบวมช้ำเข้ามา

คนใช้เพิ่งเข้ามาก็คุกเข่าลง

"คุณท่านโปรดเมตตาด้วย! ผมโดนหลอกให้ทำตามคำสั่งของคุณชายสาม คุณชายสามสั่งให้ผมทำ ผมก็ไม่กล้าขัดขืน!"

หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่คุณชายสามแต่ฮันนี่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ทันใดนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

ไม่ใช่ กรกันธ์ไม่ได้ทำเรื่องนี้ เมื่อคืนกรกันธ์กลับมาที่ห้อง ตอนแรกเขาโกรธที่มีผู้หญิงอยู่บนเตียงของเขา และยังบอกให้เธอออกไป

น้ำเสียงนั้นไม่เหมือนคนที่รู้เรื่องนี้ล่วงหน้าอยู่แล้ว

แต่ไม่รู้ทำไม ต่อมาเขาก็ต้องการเธอ นั่นอาจเป็นเพราะฤทธิ์ยา

เมื่อคิดให้ถี่ถ้วนขึ้น เธอเองก็รู้สึกง่วงและอ่อนแรงหลังจากดื่มนมแก้วนั้น และนมแก้วนั้นก็เป็นของแม่ของมาร์ตินที่เอาให้เธอ

ทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเมทินี

เมื่อคิดได้ถึงปัญหาที่อยู่เบื้องหลัง ฮันนี่ก็รีบพูดขึ้น

"ไม่ค่ะ—คุณปู่..." คำพูดยังไม่ทันจบ กรกันธ์ก็ยิ้มเยาะ

"ผมรู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ จริงๆ แล้วผมย่ำยีฮันนี่ ผมยินดีรับโทษ"

ฮันนี่ถึงกับอึ้ง มองกรกันธ์ด้วยความประหลาดใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมกรกันธ์ถึงยอมรับทั้งหมด ทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดของเขา!

เสียงฟาดดังขึ้น

คุณปู่สมภพยกไม้เท้าขึ้นฟาดลงบนไหล่ของกรกันธ์

"ไอ้สัตว์นรก! แกมันสัตว์นรก!"

กรกันธ์ครางออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังยอมรับการลงโทษนี้ ฮันนี่รู้สึกหนักใจระหว่างได้ยินเสียงตะโกนต่ำๆ ของคุณปู่สมภพที่เต็มไปด้วยพลัง

"บอกมาสิว่าแกจะจัดการเรื่องนี้ยังไง!"

"ผมจะแต่งงานกับเธอ ผมจะรับผิดชอบเอง" กรกันธ์พูดอย่างตรงไปตรงมา

คุณปู่สมภพฮึดฮัด ใบหน้าดูเหมือนจะมีความรังเกียจ

"แกจะแต่งงานกับฮันนี่แล้วถือว่าเป็นการรับผิดชอบงั้นเหรอ? แกมันเป็นคนไม่เอาไหน ยังต้องให้ฮันนี่ยอมรับแก แกถึงจะรับผิดชอบได้!" พูดจบ คุณปู่สมภพก็หันไปมองพ่อบ้านอย่างรวดเร็ว

"ไป เอาแส้ประจำตระกูลมา"

พ่อบ้านชะงักไปชั่วครู่ อดไม่ได้ที่จะขอร้องแทนกรกันธ์

"คุณท่าน ร่างกายของคุณชายสามคงทนไม่ไหว ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หายดี จะทนแส้นี้ได้อย่างไร"

"ไป อย่าพูดมาก!" คุณปู่สมภพตวัดสายตามอง พ่อบ้านก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

ไม่นาน พ่อบ้านก็เอาแส้ประจำตระกูลมา

คุณปู่สมภพถือแส้หนังหยาบในมือ มองฮันนี่อย่างรวดเร็ว

"วันนี้ฉันขอถามเธอสักคำ เธอยินดีจะแต่งงานกับเจ้าหนุ่มคนนี้ไหม ถ้าเธอไม่ยินดี ฉันจะลงโทษมันอย่างหนักเพื่อชดใช้ให้เธอ! ส่วนเงื่อนไขการชดเชยอื่นๆ เธอขอได้ตามใจ"

ฮันนี่มองดูกรกันธ์ด้วยความกังวลใจ และกรกันธ์ก็เงยหน้ามองเธอพอดี ใบหน้าซีดเซียวแต่ก็ยังฝืนยิ้มให้เธอ

"ถ้าเธอยินดีแต่งงานกับฉัน ฉันจะให้บ้านกับเธอ ตอนนี้ฉันอาจจะไม่มีค่าอะไร แต่ฉันจะพยายามทำดีกับเธออย่างเต็มที่ ถ้าเธอไม่ยินดี เธอไม่ต้องอยู่ดูฉันโดนลงโทษหรอก"

พูดยังไม่ทันจบ ชายชราสมภพก็สั่งให้คนรับใช้จับเขาคุกเข่าลงต่อหน้าป้ายบรรพบุรุษ

เสียงหวดแส้ดังขึ้น แส้ยาวฟาดลงบนหลังของเขา ร่างกายของกรกันธ์สะดุ้งตามแรงกระแทก ด้านหลังเสื้อเชิ้ตสีขาวเปื้อนเลือดทันที

หัวใจของฮันนี่เต้นระรัว น้ำตาเอ่อคลอ

เธอรู้สึกว่ากรกันธ์ที่คุกเข่ารับการลงโทษนั้น ไม่ต่างจากตัวเธอเองในอดีตที่ถูกน้องสาวใส่ร้ายว่าขโมยของ ตอนนั้นไม่มีใครฟังหรือเชื่อคำอธิบายของเธอ และเธอก็ถูกลงโทษทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด

เธอและเขาเหมือนกัน เป็นเหมือนปลาบนเขียงที่รอคนเชือดและคำพูดของเขาที่เพิ่งพูดไปนั้นทำให้เธอรู้สึกประทับใจ เขาบอกว่าจะให้บ้านกับเธอ

บางทีการแต่งงานกับเขาอาจจะทำให้เธอหนีจากบ้านที่เหมือนรังหมาป่านั้นได้

แต่มาร์ติน...

แล้วความรักสามปีของเธอกับมาร์ตินล่ะ!

จะไปทางไหนต่อไป?!

ฮันนี่หลับตาลงด้วยความเจ็บปวด ภาพเหตุการณ์ที่เธอแยกจากมาร์ตินผุดขึ้นมาในใจ

เมื่อวานตอนเย็น เธอได้บอกเรื่องที่ครอบครัววางแผนกับเธอ และเสนอให้จดทะเบียนสมรสก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้ครอบครัวมีความคิดอื่น แต่มาร์ตินกลับพูดว่า

“ฮันนี่ ฉันยังคิดว่าแม่คนหนึ่ง ถึงจะไม่ชอบลูกสาวตัวเอง แต่ก็คงไม่ทำอะไรเกินไปหรอก เธอกับพวกเขามีความเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า?"

"ฮันนี่ ไม่ต้องห่วง แม่ฉันจะดูแลเธอ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธออยู่บ้านเราได้อย่างสบายใจ"

"ฮันนี่ ฉันไม่ได้ไม่อยากแต่งงานกับเธอนะ ฉันแค่อยากให้มีพิธีขอแต่งงานก่อนแล้วค่อยจดทะเบียนสมรส"

"ฮันนี่ โอกาสในการสำรวจครั้งนี้หายากมาก ฉันไม่อยากพลาด เธอรอฉันก่อนนะ รอฉันกลับมาแล้วเราจะแต่งงานกัน!"

เสียงของมาร์ตินในหัวฟังดูนุ่มนวลราวกับความฝัน มันยังดังก้องอยู่ในหู ดึงหัวใจของฮันนี่ให้เจ็บปวดเหมือนฉีกขาด

แต่เสียงแส้ในความเป็นจริง ฟาดลงมาอย่างโหดร้าย ดึงเธอกลับสู่ความจริงที่เต็มไปด้วยเลือด ให้เธอเผชิญหน้ากับความจริงนี้เพียงลำพัง

กลับไปไม่ได้แล้ว เหตุการณ์เมื่อคืนที่เกิดขึ้น เธอกับมาร์ตินกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว

ฮันนี่เปิดตาขึ้น ความเด็ดเดี่ยวจากการตัดใจปรากฏในดวงตา

"คุณปู่คะ หนูจะแต่งงาน! หนูยินดีแต่งงานกับอาสามค่ะ!"